Падло́бісты ’пануры’ (Мат. Гом.), ’упарты, настойлівы’ (Сцяшк. Сл.). Да лоб (гл.), першапачаткова ’той, хто глядзіць спадылба’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

intractable [ɪnˈtræktəbl] adj. fml

1. непако́рны, незгаво́рлівы; упа́рты (пра чалавека)

2. неадо́льны, неперамо́жны;

an intractable problem неадо́льная прабле́ма

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

persistent [pəˈsɪstənt] adj. насто́йлівы, упа́рты; бесперапы́нны, няспы́нны;

persistent demands насто́йлівыя патрабава́нні;

a persistent pain/cough няспы́нны боль/ка́шаль

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Нату́рыстыупарты’ (Нас., Гарэц.; навагр., Нар. словатв.; мазыр., З нар. сл.; Сл. ПЗБ, ТС). Да нату́ра ’характар’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

asinine

[ˈæsɪnaɪn]

adj.

1) асьлі́ны, як асёл

2) дурны́, упа́рты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

hard-headed

[,hɑ:rdˈhedɪd]

adj.

1) практы́чны; разва́жлівы

2) упа́рты, цьвердало́бы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

wayward

[ˈweɪwərd]

adj.

1) нараві́сты; упа́рты, капры́зны

2) няста́лы, зьме́нлівы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

wrong-headed, wrongheaded

[,rɔŋˈhedɪd]

adj.

упа́рты (у сваі́х памы́лках), тупало́бы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

сваво́льны

1. (гарэзлівы) usgelassen, mtwillig;

2. (упарты, схільны да свавольства) igensinnig, hrtnäckig, strrköpfg; stur (разм)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

семіна́рыя, ‑і, ж.

1. Сярэдняя спецыяльная павучальная ўстанова ў дарэвалюцыйнай Расіі і інш. краінах для падрыхтоўкі настаўнікаў пачатковай школы. Наймалодшую ў сям’і, Чэсю, упарты і ганарлівы Лешак паслаў пасля сямігодкі ў настаўніцкую семінарыю. Брыль.

2. Сярэдняя духоўная навучальная ўстанова. Духоўная семінарыя.

[Ад лац. seminarium — рассаднік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)