траця́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
1. Цяля, жарабя ва ўзросце трох гадоў.
2. Траціна (у 1 знач.; разм.).
3. Трэцяя частка чаго-н. (разм.).
Засяваць поле на т.
|| ж. траця́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Трохсце́н ‘прыбудова да дома’ (Нар. Гом., Шушк., ТС, Ян.), трохсце́нка ‘тс’ (Рэг. сл. Віц.), трохсце́нак ‘прыбудоўка з трох сцен’ (Скарбы, Рэг. сл. Віц.), ‘трысцень у хаце’ (в.-дзв., віл., Сл. ПЗБ). Да тры (гл. трох-) і сцяна́ (гл.). Гл. трысцен.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
том м Band m -(e)s, Bände (скар Bd., Bde);
у трох тама́х in drei Bänden
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
трохба́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Сілаю ў тры балы. Трохбальны вецер.
2. Заснаваны на трох балах. Трохбальная сістэма.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трохко́лавы, ‑ая, ‑ае.
На трох колах. Але самым цудоўным, самым найлепшым быў татаў падарунак — трохколавы веласіпед. Арабей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзе́я, -і, мн. -і, дзей, ж.
1. Дзейнасць, справа.
Там добрая д., дзе адзін арэ, а другі сее (з нар.).
2. Падзея, пра якую ідзе гаворка.
Д. адбываецца ў часы вайны.
3. Закончаная частка драматычнага твора або тэатральнай пастаноўкі.
Камедыя ў трох дзеях.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
азо́н, -у, м.
Газ з рэзкім пахам, злучэнне трох атамаў кіслароду, ужыв. для ачышчэння паветра, вады, а таксама ў тэхніцы.
|| прым. азо́навы, -ая, -ае.
○
Азонавая дзірка (спец.) — анамальная з’ява — змяншэнне натуральнай для дадзенай шыраты і пары года колькасці азону ў азонавым слоі атмасферы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Трохсхі́льны ‘на тры страхі’ (Сцяшк. Сл.). Да тры (гл. трох-) і схіл (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
trilingual
[,traɪˈlɪŋgwəl]
adj.
трохмо́ўны
a trilingual person — асо́ба, яка́я мо́жа гавары́ць на трох мо́вах
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
трыно́жак, ‑жка, м.
Падстаўка на трох ножках, а таксама прыстасаванне рознага прызначэння, якое складаецца з трох палак, жэрдак і пад. Маці з Маняй начысцілі бульбы, расклалі на камінку агонь і паставілі чыгунок на трыножак. Якімовіч. За разложыстым дубам я заўважыў нізенькі трыножак — мальберт з няскончаным эцюдам. Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)