ілюстра́цыя

(лац. illustratio = выява, жывое апісанне)

1) малюнак у кнізе, часопісе, які суправаджае тэкст, тлумачыць змест;

2) перан. прыклад, які наглядна паказвае, пацвярджае што-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ilustrować

незак.

1. ілюстраваць;

2. ілюстраваць; тлумачыць;

ilustrować swą opowieść gestami — ілюстраваць сваё апавяданне жэстамі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pouczać

незак.

1. kogo o czym вучыць, навучаць каго чаму; тлумачыць каму што;

2. павучаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

interpret

[ɪnˈtɜ:rprət]

v.t.

1) тлума́чыць, растлума́чваць; інтэрпрэтава́ць

2) ператлума́чваць

3) пераклада́ць (ву́сна)

4) разуме́ць

We interpret your silence as consent — Тваё маўча́ньне мы разуме́ем як зго́ду

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гласа́тар

(с.-лац. glossator)

1) тлумачальнік малавядомых і ўстарэлых слоў і выразаў, якія сустракаюцца ў якім-н. юрыдычным помніку;

2) асоба, якая тлумачыць законы або судовыя рашэнні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

erschlíeßen

* vt

1) адкрыва́ць

2) асво́йваць

3) тлума́чыць, раскрыва́ць (напр. значэнне слова)

4) зрабі́ць вы́вад, заключы́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

фрэйды́зм

[ад ням. S. Freud = прозвішча аўстр. урача і псіхолага (1856—1939)]

філасофская і псіхалагічная канцэпцыя, якая тлумачыць з’явы культуры і сацыяльнага жыцця праяўленнем бессвядомых (асабліва палавых) інстынктаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сло́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Лексіка, сукупнасць слоў той ці іншай мовы, дыялекту, якой-н. сацыяльнай групы, асобнага пісьменніка і пад.

2. Даведачна-інфармацыйнае выданне, якое змяшчае словы (або марфемы, словазлучэнні, ідыёмы і пад.), размешчаныя ў пэўным парадку, тлумачыць значэнні ўключаных адзінак, дае розную інфармацыю пра іх ці іх пераклад на іншую мову або паведамляе звесткі аб прадметах, абазначаемых словамі.

Тлумачальны с.

Беларуска-рускі с.

Дыялектны с.

С. мовы Якуба Коласа.

Энцыклапедычны с.

Этымалагічны с.

Гістарычны с. беларускай мовы.

3. Спіс слоў для слоўніка; рэестр.

○

Частотны слоўнік — тып слоўніка, у якім даюцца лічбавыя характарыстыкі ўжывальнасці слоў (словаформ, словазлучэнняў) у якой-н. мове.

|| прым. сло́ўнікавы, -ая, -ае.

Слоўнікавая работа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тлумачэ́нне ср.

1. объясне́ние, толкова́ние;

2. толкова́ние, поясне́ние;

1, 2 см. тлума́чыць;

3. объясне́ние;

патрабава́ць ~ння ад каго́-не́будзь — тре́бовать объясне́ния от кого́-л.;

знайсці́ т. гэ́тай з’я́ве — найти́ объясне́ние э́тому явле́нию

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

біясацыяло́гія

(ад бія- + сацыялогія)

1) сінонім біяцэналогіі ў многіх еўрапейскіх краінах;

2) канцэпцыя, якая тлумачыць сацыяльныя і палітычныя працэсы зыходзячы з біялагічных і фактараў, зведзеных да паняцця аб расе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)