трынаццацігадо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Узростам у трынаццаць год. Трынаццацігадовы хлопчык. □ У 1911 годзе адкрыта аб адной толькі К. Буйло, трынаццацігадовай тады паэтэсе, Багдановіч сказаў, што яна «абяцае развіцца ў праўдзіва асабісты талент». Лойка.

2. Працягласцю ў трынаццаць год. Трынаццацігадовы перапынак у рабоце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штуко́віна, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і штука (у 3 знач.); незвычайная, складаная рэч. [Дымок:] — Талент дойліда, на жаль, цяпер рэдкая штуковіна, хоць мы не скупімся на такія эпітэты. Карпаў. На сцяне віселі тэрмометр, барометр і яшчэ нейкія штуковіны, якіх не ведаў Кастусь. Гаўрылкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

talent

[ˈtælənt]

n.

1) та́лент -у m., здо́льнасьці pl.

a talent for music — здо́льнасьці да му́зыкі

2) чалаве́к з та́лентам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

born

[bɔrn]

1.

adj.

1) наро́джаны

2) прыро́джаны (тале́нт, паэ́т), прыро́дны

a born poet — прыро́джаны паэ́т

2.

v., p.p. of bear

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

трагі́чны

(гр. tragikos)

1) які мае адносіны да трагедыі, уласцівы ёй (напр. т. сюжэт, т. канфлікт);

2) здольны перадаваць моцныя пачуцці; разлічаны на эфект (напр. т. талент, т. жэст);

2) перан. страшны, катастрафічны (напр. т. выпадак).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

skill [skɪl] n. (in/at)

1. майстэ́рства, уме́льства; во́пыт, спрыт; спра́ўнасць;

show great skill at driving уме́ла вадзі́ць машы́ну;

skill in debate уме́нне ве́сці дэба́ты;

skill in lecturing майстэ́рства ле́ктара;

basic skills гало́ўныя ўме́нні (чытанне, пісьмо, падлік)

2. кваліфіка́цыя; та́лент; прафе́сія;

professional skills прафесі́йная кваліфіка́цыя;

language skills маўле́нчыя на́выкі і ўме́нні;

skill formation падрыхто́ўка кваліфікава́ных ка́драў;

creati ve/inventive skill тво́рчы/вынахо́дніцкі та́лент;

skill in speech дар сло́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прызе́млены, ‑ая, ‑ая.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прызямліць.

2. у знач. прым. Пазбаўлены ўзвышанага, незвычайнага; прыніжаны. Хоць і многа яшчэ ў творы прыземленага бытавізму, але і бытавізм гэты своеасаблівы. Адамовіч. Талент жа маладога паэта быў даволі значны, каб ён не адчуў усёй шкоды прывязанасці да прыземленага быту. Каваленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обнару́живать несов.

1. (делать видимым) пака́зваць;

2. (выказывать) выка́зваць, выяўля́ць, пака́зваць;

обнару́живать тала́нт выяўля́ць та́лент;

3. (находить) знахо́дзіць;

4. (устанавливать) выяўля́ць; см. обнару́жить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Скло́ннасць ‘схільнасць, дар, талент’, ‘прыхільнасць’ (Ласт.), сюды ж скланяць ‘схіляць у карысць каго-небудзь ці чаго-небудзь’, скло́нны ‘прыхільны’ (там жа), ст.-бел. склонити ‘схіліць’ (Альтбаўэр), параўн. рус. скло́нность, склоня́ть, скло́нный ‘тс’. Паводле Кохмана (Stosunki, 125–126), насуперак Фасмеру (3, 642: калька франц. inclination ‘схільнасць’), з польск. skłonność — калька з лац. inclinatio ‘тс’, што трапіла ў рускую мову праз старабеларускую, гл. таксама Віткоўскі, Słownik, 173. У сучаснай літаратурнай мове калькуюцца ўтварэннямі з коранем ‑хіл‑, што не выключае захавання народных форм ад кланіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шматгра́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае шмат, многа граней. Шматгранны камень. Шматгранная калона.

2. перан. Які ахоплівае розныя бакі чаго‑н.; рознабаковы. Камуністычная партыя Беларусі лічыць сваю дзейнасць састаўной часткай шматграннай дзейнасці КПСС. «Маладосць». Талент Максіма Багдановіча быў шматгранны і ўсебаковы. Клімковіч. Уплыў рабочых калектываў на жыццё школы шматгранны і вельмі карысны. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)