medium2 [ˈmi:diəm] adj. сярэ́дні (пра памер, рост і да т.п.);

of medium height/length сярэ́дняй вышыні́/даўжыні́;

of medium size сярэ́дніх паме́раў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

mid

[mɪd]

adj.

сярэ́дні, у сярэ́дзіне чаго́-н.

the mid days of autumn — во́сеньскія дні

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

mttler

a

1) сярэ́дні, які́ ляжы́ць пасярэ́дзіне

2) праме́жкавы, сярэ́дні, уме́раны

ine ~e Stadt — го́рад сярэ́дняй велі- чыні́

in den ~en Jhren — сярэ́дніх гадо́ў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Канапе́лька ’дрыжнік сярэдні, Briza media L.’ (ТСБМ; віл., Жыв. сл.; мсцісл., Янк. 2), кынапе́лька ’тс’ (Бяльк.). Рус. смал. конопе́ль ’тс’, да каноплі (гл.). Названы паводле падабенства кветкі (мяцёлкі) да канаплянага семя.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

астра́кум

(ад гр. ostrakon = чарапок)

сярэдні слой ракавіны малюскаў, які складаецца з крышталікаў вапны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэйтацэрэ́брум

(ад гр. deuteros = другі + лац. cerebrum = мозг)

сярэдні ўчастак галаўнога мозгу ў членістаногіх.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

маркі́з

(фр. marquis)

дваранскі тытул, сярэдні паміж графам і герцагам, у краінах Зах. Еўропы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Му́ткі ’капшук’ (ашм., Сл. ПЗБ). Да муды́, му́дзікі (гл.).

Муткі ’дрыжнік сярэдні, Briza media L.’ (маг., Кіс.). Няясна. Да муці́ць (гл.) ’не даваць спакою, трывожыць’: мяцёлка расліны амаль увесь час непакоіцца; трасецца, дрыжыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Селядо́ршысярэдні (брат або сястра)’ (Сцяшк., Жд. 1, Нар. сл., Кольб., Сержп., Тур.; маст., дзятл., чэрв., шчуч., лід., Сл. ПЗБ), салядо́ршы ‘тс’ (Сл. ПЗБ). З серадольшы (гл.) у выніку метатэзы л і р.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мезані́н ’няпоўны паверх, пабудаваны над сярэдзінай дома’ (ТСБМ). З рус. мезанин, мезонин, якое праз франц. mezzanine з італ. mezzanino ’тс’ < mezzanoсярэдні’ (Мацэнаўэр, LF, 10, 322; Фасмер, 2, 593 і 594; Крукоўскі, Уплыў, 79).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)