павярхо́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які не дае глыбокага аналізу, не закранае глыбока чаго‑н., несур’ёзны. Павярхоўная трактоўка вобразаў. Павярхоўнае знаёмства. Павярхоўнае ўражанне. // Які не ўваходзіць глыбока ў сутнасць справы, падыходзіць да ўсяго несур’ёзна (пра чалавека). Павярхоўны наглядала нік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заслу́га, ‑і, ДМ ‑слузе, ж.

Дзейнасць, учынак, вартыя павагі, высокай ацэнкі. Атрымаць па заслугах. Якая заслуга, такая і пашана. □ Заслуга пісьменніка ў тым, што ён убачыў галоўнае ў .. рэчаіснасці, у мастацкіх вобразах раскрыў сутнасць яе. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

istota

isto|ta

ж.

1. істота, стварэнне;

~ta ludzka — чалавечая істота; чалавек;

~ta żyjąca — жывая істота;

2. сутнасць; існасць;

zbadać ~tę rzeczy — даследаваць сутнасць справы;

w ~cie — па сутнасці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

угада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. што. Выказаць правільнае меркаванне пра што-н. па якіх-н. прыметах; здагадацца.

У. чый-н. настрой.

2. каго-што. Раскрыць, распазнаць сэнс, сутнасць каго-, чаго-н. (разм.).

Мы ўгадалі выкапаць калодзеж у добрым месцы.

3. што і без дап. Выпадкова даць правільны адказ.

|| незак. уга́дваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. уга́дванне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уну́траны, -ая, -ае.

1. Які знаходзіцца ўнутры.

Унутраныя дзверы.

Унутраныя хваробы (органаў грудной і брушной поласці).

2. перан. Які складае змест, раскрывае саму глыбіню, сутнасць, душу каго-, чаго-н.

Унутранае чуццё.

Унутраная сувязь з’яў.

У. свет мастака.

У. голас (перан.: пра думкі).

3. Які мае адносіны да жыцця ўнутры якой-н. арганізацыі, дзяржавы.

Унутраная палітыка.

Унутраная пазыка.

Правілы ўнутранага распарадку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

core [kɔ:] n.

1. сярэ́дзіна, асяро́дак; уну́транасць; сарцаві́на, ядро́;

the core of anapple сарцаві́на я́блыка

2. су́тнасць

3. tech. стры́жань, асяро́дак

♦

to the core да су́тнасці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

арыя́нства

(ад арыянін)

плынь у хрысціянстве, заснаваная ў 4 ст свяшчэннікам Арыем з Александрыі; аспрэчвала афіцыйнае вучэнне царквы пра адзіную сутнасць тройцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

естество́ ср.

1. (основная сущность) книжн. і́снасць, -ці ж.; (существо) су́тнасць, -ці ж.;

2. (природа, всё живое) уст. прыро́да, -ды ж., нату́ра, -ры ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

существо́ ср.

1. (сущность) су́тнасць, -ці ж.;

говори́ть по существу вопро́са гавары́ць па су́тнасці пыта́ння;

2. (живой организм) істо́та, -ты ж., стварэ́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цы́мус м.

1. разм. etw., was am bésten schmeckt;

2. разм. (сутнасць чаго-н.) Wésen n -s, Kern der Sáche;

3. кул. éine süße Móhrrübenspeise

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)