Са́ква ’кавалерыйская сумка для аўса і прадуктаў’ (ТСБМ). Ужо ст.-бел.саква ’торба’, 1616 г., запазычанне з ст.-польск.sakwa; Булыка, Лекс. запазыч., 103. Далей гл. сак2.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ránzen
m -s, - ра́нец, су́мка;
den ~ pácken пакла́сці рэ́чы ў ра́нец
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ка́псула, ‑ы, ж.
1. Тонкая абалонка або сумка, якая абвалаквае розныя органы, а таксама і паталагічныя ўтварэнні ў арганізме.
2. Абалонка для вадкіх або парашкападобных лякарстваў, якая прыгатаўляецца з крухмалу, жэлаціну і лёгка раствараецца ў арганізме.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
саквая́ж
(фр. sac de voyage, ад sac = мяшок + voyage = падарожжа)
ручная дарожная сумка са скуры або шчыльнай тканіны, з замком.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
аво́ська, ‑і, ДМ ‑сьцы; Рмн. ‑сек; ж.
Разм. Сеткаватая сумка для прадуктаў, дробных рэчаў; сетка (у 4 знач.). Катэр пагойдвала, да прычала спяшаліся людзі з сумкамі, з авоськамі.Арабей.У вагоне — амаль пуста, едуць дзве немаладыя пары з поўнымі кошыкамі і авоськамі.Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
партупе́я, ‑і, ж.
Плечавы або паясны рэмень, да якога прышпільваецца халодная зброя, палявая сумка і пад. [Аня] азірнулася і ўбачыла высокага чалавека ў вайсковым адзенні з партупеяй цераз плячо, без шапкі.Мележ.Васілю асабліва добра запомніўся малады чарнявы лейтэнант з партупеяй на запыленай гімнасцёрцы.Няхай.
[Фр. porte-épée.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ую́к, ‑а, м.
Упакаваная паклажа, якая перавозіцца на спіне жывёлы. Густы вербалоз, безліч купін, хмары камароў і машкары не робяць лёгкім падарожжа па гэтых мясцінах. Выбіваліся мы адгэтуль перапэцканыя ў гразі, уюкі з сёдлаў саслізгвалі.Гавеман.// Мяшок, торба, сумка, прыстасаваныя перавозіць паклажу на спіне жывёлы.
[Цюрк. юк — паклажа.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кабура́
(рус. кобура, ад цюрк. kubur = калчан)
1) футляр для пісталета;
2) скураная сумка збоку кавалерыйскага сядла.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Калча́н ’скураная або драўляная сумка, чахол для стрэл’ (БРС, ТС, ТСБМ). Ва ўсх.-слав. мовах запазычанне з тат.kolčan ’тс’, гл. Міклашыч, 123; Бернекер, 1, 543. У бел. мове, мяркуючы паводле крыніц, кніжнае запазычанне з рус. мовы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ра́нец, ‑нца, м.
Паходная вайсковая або вучнёўская сумка, якую носяць на лямках за спіной. [Сцёпа] наўмысна доўга тупаў ля парога каванымі абцасамі, быццам абіваючы снег. Потым з размаху кідаў праз увесь клас на сваю парту ранец з кніжкамі.Курто.[Адась Гушка] дастае з ранца пачак газет і раскідае па акопе.Чорны.
[Ням. Ranzen.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)