субдаміна́нта, ‑ы, ДМ ‑нце, ж.

Чацвёртая ступень дыятанічнай гамы, ніжняя дамінанта.

[Ад лац. sub — пад і dominans — пануючы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супраціўля́льнасць, ‑і, ж.

Здольнасць супраціўляцца; ступень супраціўлення чаму‑н. Супраціўляльнасць арганізма інфекцыям.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АКІСЛЯ́ЛЬНЫ ЛІК,

гл. Акіслення ступень.

т. 1, с. 192

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

інста́нцыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

Асобная ступень у сістэме падначаленых адзін аднаму органаў (дзяржаўных, партыйных, судовых і інш.).

Вышэйшыя інстанцыі.

Хадзіць па інстанцыях.

|| прым. інстанцы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вакхана́лія, -і, ж.

1. звычайна мн. У антычным свеце: свята ў гонар бога віна і весялосці Вакха.

2. перан. Крайняя ступень беспарадку, разгульнага балявання.

|| прым. вакхана́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

promovíeren

1.

vt прысу́джваць вучо́ную ступе́нь (каму-н.)

2.

vi атры́мліваць вучо́ную ступе́нь

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вільго́тнасць, ‑і, ж.

Наяўнасць вільгаці ў чым‑н., ступень насычанасці вільгаццю. Вільготнасць глебы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

за́кіс, ‑у, м.

Спец. Ніжэйшая ступень акіслення хімічнага элемента. Закіс азоту. Закіс медзі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кісло́тнасць, ‑і, ж.

Ступень змяшчэння кіслаты (у 2 знач.). Кіслотнасць глебы. Кіслотнасць малака.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэмпо́граф, ‑а, м.

Спец. Прыбор, які рэгіструе ступень хуткасці выканання якой‑н. работы.

[Ад іт. tempo — тэмп і грэч. graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)