наяўнасць у ядрах некаторых саматычных клетак гіганцкіх мнаганітачных храмасом.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
ГАЛУ́Н
(франц. galon),
тоўстая стужка або тасьма шырынёй 5—60 мм з баваўнянай пражы, хім. нітак, шоўку, часта з залатой, сярэбранай ніткай ці мішурой. Выкарыстоўваецца пры вырабе знакаў узнагароды і для аздаблення форменнага адзення.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
◎ Пі́цяжка (пітяшка) ’стужка (у касе)’ (драг., Нар. лекс.). З першапачатковага підтяжка = падцяжка, да цягнуць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
шле́йка, ‑і, ДМ шлейцы; Рмн. шлеек; ж.
1.Стужка ці палоска тканіны, перакінутая цераз плячо, якая падтрымлівае спадніцу, сарочку, ліфчык і пад.
2.толькімн. (шле́йкі, шлеек). Падцяжкі. Штаны на шлейках.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Zíelband
n -(e)s, -bänder спарт. фі́нішная сту́жка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Isolíerband
n -(e)s, -bänder эл. ізаляцы́йная сту́жка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
magnetic[mægˈnetɪk]adj.
1. магні́тны;
a magnetic field магні́тнае по́ле;
magnetic tape магні́тная сту́жка
2. магнеты́чны;
a magnetic personality магнеты́чная асо́ба
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Тасьма́ ’вузкая тканая ці плеценая палоска для аздаблення адзення або завязвання’ (ТСБМ, Байк. і Некр.), ’вузкая стужка або тасёмка’ (Сцяшк., ТС), ’пасма’: тасьма́ — палоска на клубку нітак (воран., Сл. ПЗБ), та́сьма ’тасёмка’, тасма́ ’тс’ (Нас.). Укр.та́сьма́ ’тасьма, аблямоўка’, рус.тесьма́ ’тасёмка, стужка’, ст.-рус.тасма ’раменьчык’, польск.taśma ’вузкая стужка, тканы паясок’. З цюркскіх моў, дзе з перс.taśma < манг.taśma (Анікін, 538). У старабеларускай мове фіксуецца з 1511 г. у форме тасьма, тесма, крыніцай запазычання якога лічыцца тур.tasma (Булыка, Запазыч., 318; Чарных, 2, 241; Фасмер, 4, 26; Брукнер, 566–567).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бінт, ‑у, М ‑нце, м.
Стужка з марлі або іншай тканіны (звычайна белай), якая ўжываецца для перавязкі ран, пераломаў і пад. У Волькі была перавязана рука свежым бінтам.Мікуліч.[Ніна] выняла бінт, пачала рабіць перавязку.Мележ.
[Ням. Binde.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кнот
(польск. knot, ад с.-в.-ням. knote)
спецыяльная стужка для гарэння ў газавай лямпе, газніцы, свечцы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)