atonement

[əˈtoʊnmənt]

n.

1) загла́джаньне, выкупле́ньне n. (віны́, кры́ўды)

2) пакрыцьцё n., зваро́т -у m., кампэнса́та f. (за стра́ты)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пацярпе́ўшы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. зал. пр. ад пацярпець.

2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які панёс страты, пацярпеў.

3. у знач. наз. пацярпе́ўшы, ‑ага, м.; пацярпе́ўшая, ‑ай, ж. Той (тая), хто пацярпеў. Вечарам .. [Глобаў] загадаў паклікаць у кантору самога віноўніка і пацярпеўшага. Беразняк.

4. Дзеепрысл. зак. ад пацярпець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стратыфіка́цыя, ‑і, ж.

Спец.

1. Слаістая будова чаго‑н. або размяшчэнне чаго‑н. слаямі; слаістасць. Стратыфікацыя атмасферы.

2. Апрацоўка насення некаторых народ дрэў перад пасевам, якая заключаецца ў вытрымліванні насення паміж слаямі вільготнага пяску або захоўванні пры паніжанай тэмпературы.

3. У буржуазнай сацыялогіі — надзел грамадства на страты ​2.

[Ад лац. stratum — слой і facere — рабіць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

oceniać

незак. ацэньваць;

oceniać straty na 1 złoty — ацэньваць страты ў 1 злоты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

agony

[ˈægəni]

n., pl. -nies

вялі́кія паку́ты, цярпе́ньні pl. (духо́выя або́ фізы́чныя), ро́спач f.

the agony of defeat — ро́спач стра́ты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

АПА́ТЫЯ

(ад грэч. apatheia абыякавасць),

стан поўнай абыякавасці, пасіўнасці, страты (поўнай або частковай) інтарэсу да навакольнага, унутраных памкненняў, эмац. рэакцый. Можа быць адзнакай некаторых псіх. хвароб (напр., шызафрэніі) або парушэння дзейнасці залозаў унутр. сакрэцыі.

т. 1, с. 419

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Збы́ткі ’жарт’ (Сцяц.), слонім. ’кпіны’ (Нар. лекс.). Параўн. збытак ’лішак’. Параўн. рус. избыток ’лішак’, укр. збитки ’страты, шкода’, дыял. ’жарты’, польск. zbytki ’свавольства’, zbytek ’лішак’, ’рэч, без якой можна абысціся’, чэш. zbytek ’лішак’, славац. уст. zbytok ’тс’, серб.-луж. zbytk ’тс’. Значэнне ’жарт’, відаць, лакальнае развіццё знач. ’свавольства’, таму, магчыма, з польск. Гл. быць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Schádenersatz

m -es пакрыццё страт

auf ~ klágen — прад’яўля́ць іск на апла́ту страт

~ léisten — апла́чваць стра́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

atone

[əˈtoʊn]

v.i.

1) загла́джваць

to atone for one’s unkindness — загла́дзіць сваю́ недабрату́

2) пакрыва́ць, варо́чаць, кампэнсава́ць (стра́ты)

3) лаго́дзіць, злаго́джваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гіфаміцэ́ты

(ад гр. hyphe = тканка + -міцэты)

група недасканалых грыбоў класа дэйтэраміцэтаў, якая размнажаецца канідыямі і выклікае многія хваробы ў раслін і жывёл, прыносячы значныя страты сельскай і лясной гаспадарцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)