2.(о муке) крупча́тка, -кі ж.; (о хлебе и пр.) з крупча́ткі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Во́кідзь ’густы снег, які падае камякамі’ (Янк. III), о́кыдʼснег, які выпадае ранняй вясной пасля таго, як зімні снег ужо растаў, окітʼ‑ ’вясенні снег, які выпадае на кароткі час і звычайна скора растае’ (Талст., 13). Рус.дыял.о́кидь ’шэрань, іней’, карп.окидь ’іней, лёд, снег на ветках дрэў; вясенні замаразак’ (Талст., 13), мар.-славац.окуď ’сыры снег, які ў вялікім мностве ляжыць на дрэвах’. Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад окідаць (Махэк₂, 313); не звязана з серб.-харв.кити́на ’камякі снегу на галінках дрэў’, о̀китити ’упрыгожыць’, як гэта лічыць Талстой, 13, таму што яны належаць да гнязда кітка і г. д. (Скок, 2, 73). У семантычных адносінах параўн. вобліў (гл.) галалёдзіца, лёд, якім пры галалёдзіцы пакрываюцца дрэвы’, ад абліць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
напярэ́дадні, прысл. і прыназ.
1.прысл. Непасрэдна перад якім-н. днём, перад якой-н. падзеяй.
Н. выпаў першы снег.
2.чаго, прыназ. з Р. Перад чым-н.
Сустрэцца н.
Новага года.
Н. выбараў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
рыхле́ць, ‑ее; незак.
Станавіцца рыхлым, рыхлейшым. Снег рыхлее.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
снегападо́бны, ‑ая, ‑ае.
Падобны на снег. Снегападобная маса.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
śnieg, ~u
м.снег;
płatki ~u — камякі снегу;
wieczne ~i — вечны снег;
bałwan ze ~u — снежная баба;
tyle mnie to obchodzi co śnieg zeszłoroczny — гэта мяне цікавіць, як леташні снег
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
но́ччу, прысл.
У начны час. Вылецелі з Масквы ноччу.Кулакоўскі.Ноччу ляпіў мокры снег, раскісалі дарогі, .. а ўвесь дзень імжэў не то дождж, не то снег.Грахоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сле́пець (сьле́пяць) ‘сырая пагода з мокрым снегам’ (навагр., Жыв. сл.). Рус.слепня́к ‘мокры снег камякамі’. Ад сляпы, параўн. сляпы́снег ‘снег пры яркім сонцы’ (Сцяшк. Сл.), магчыма, ‘такі, што слепіць вочы’, гл. сляпучы ‘які слепіць вочы’ (там жа); мяркуючы па рэдкасці суфікса ‑etь (параўн. Вондрак, Vergl. gr., 1, 483), даволі архаічнае ўтварэнне.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
парыхле́ць, ‑ее; зак.
Зрабіцца, стаць рыхлым, рыхлейшым. Снег парыхлеў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
schlóhweiß
a беласне́жны, бе́лы як снег (пра валасы)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)