Непазбежны, немінучы; быццам прызначаны лёсам. Фатальны збег акалічнасцей. □ І заўсёды нейкае фатальнае супадзенне і паслядоўнасць: Валатовіч — Лемяшэвіч...Шамякін.// Які выяўляе нешта наканаванае. [Гюнтэр] зарагатаў.. І ў гэтым смеху было нешта злавеснае, фатальнае, што ў пісара і ардынарца прабег мароз па скуры.Дамашэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
śmiech, ~u
м. смех; рогат;
homeryczny śmiech — гамерычны смех;
parsknąć ~em — пырснуць са смеху;
zanosić się od ~u — заходзіцца ад (са) смеху;
na śmiech wystawić — выставіць на смех;
obracać w śmiech — пераварочваць у жарт;
śmiech mię bierze — мяне разбірае смех;
wcale mi nie do ~u — мне зусім не да смеху;
pusty śmiech — пусты смех;
zrywać boki ze ~u — смяяцца да ўпаду, надрываць бакі ад (са) смеху
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
erstícken
1.
vt задушы́ць
2.
vi(s) задыха́цца; душы́цца, захлына́цца
vor Láchen ~ — захлына́цца ад сме́ху
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
разары́ць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго-што.
Пазбавіць дастатку, багацця; давесці да беднасці, галечы. Платону здавалася, што заўсёды над ім дзейнічаюць нейкія чорныя сілы, хочуць яго разарыць, бо кожны раз, як малоць яму, вецер падае, а калі ён і ёсць, дык нібыта толькі так, для смеху.Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фашы́зм, ‑у, м.
Тэрарыстычная дыктатура найбольш рэакцыйных імперыялістычных сіл, якая імкнецца да знішчэння дэмакратыі і развязвання захопніцкіх войнаў. І вельмі часта прыходзіла думка, як у такім багацці фарбаў і гукаў, як на такой раскошна прыгожай зямлі магла зарадзіцца такая, да жудасці і смеху дзікая, гніль — фашызм?!Брыль.
[Іт. fascismo.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зайсці́сяразм.
1. (памерці) stérben*vi (s);
зайсці́ся ад го́ладу vor Húnger [húngers] stérben*;
2. (адчаго-н., зчаго-н.):
зайсці́ся ад сме́ху [з ро́гату] in Láchen [Gelächter] áusbrechen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
пае́хацьсов.
1.в разн. знач. пое́хать;
п. у Мінск — пое́хать в Минск;
нага́ не ўтрыма́лася, ~хала — нога́ не удержа́лась, пое́хала;
2. (отбыть куда-л.) уе́хать;
п. з го́рада ў вёску — уе́хать из го́рода в дере́вню;
3. (следом за кем-л.) после́довать, пое́хать;
◊ п. са сме́ху — покати́ться со́смеху
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ло́пацца, ‑аецца; незак.
1. Даваць трэшчыны, разломвацца, раздзірацца; трэскацца. Лопаецца скура на руках. Лёд лопаецца. □ Лопаліся шыбы вокнаў, і з іх вырывалася клубы дыму і языкі полымя.Лупсякоў.Уначы ад марозу лопаліся бярвенні ў сценах.Хомчанка.// Ірвацца з трэскам. Струны лопаюцца. Трос лопаецца.// Трэскаючыся, распадацца. На ўзгорках ужо зусім суха. Лопаюцца прыгрэтыя сонцам пупышкі арэшніку.Жычка.// Выбухаць, разрывацца (пра бомбы, снарады, міны і пад.). Снарады сталі густа, са скрогатам лопацца над танкамі.Мележ.// Надзімаючыся, разрывацца і знікаць. У лужынах на асфальце ўсхопліваліся і, праплыўшы крыху, лопаліся бурбалкі.Карпаў.
Лопацца са смеху — тое, што і паміраць са смеху (гл. паміраць).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кплі́вы, ‑ая, ‑ае.
Схільны да кпін, які любіць насміхацца над іншымі. Кплівы чалавек.// Які заключае ў сабе кпіны. У панскім кплівым смеху Мітрафан адчуў абразу сваёй чалавечай годнасці.Пальчэўскі.Кубак адразу згроб сабе Рыгор.., Ладымер заўважыў гэта, і тонкія яго губы скрывіліся ад кплівай да гэтакай сквапнасці ўсмешкі.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сарка́зм, ‑у, м.
1. З’едлівая, вострая, злосная насмешка, кпіны. Але адценні смеху надзвычай разнастайныя — ад лёгкага, лагоднага, дабрадушнага гумару да бязлітаснага, спапяляючага сарказму.Усікаў.Пад канец верша іронія саступае месца сарказму — самаму дзейснаму сродку сатырычнага раскрыцця характару.Рагойша.