зацьмі́ць, -млю́, -мі́ш, -мі́ць; зак., каго-што.

1. Засланіўшы сабой, зрабіць нябачным.

Хмары зацьмілі сонца.

2. перан. Перавысіць у якіх-н. адносінах.

З. усіх непараўнанай прыгажосцю.

|| незак. зацьмява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

улицезре́ть сов., книжн., уст., теперь ирон. (увидеть) уба́чыць (твар у твар, сваі́мі вача́мі, пе́рад сабо́й).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

го́рды, -ая, -ае.

1. Надзелены пачуццём уласнай годнасці, павагі да сябе.

Г. чалавек.

2. Поўны пачуцця задавальнення сабой.

Г. позірк.

3. Ганарысты, фанабэрысты.

Ласкавае цялятка дзвюх матак ссе, а гордае — ніводнай (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

паўсферы́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да паўсферы, уяўляе сабой паўсферу. Паўсферычная форма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перадзяўбці́ся, ‑бецца; зак.

Разм. Падзяўбціся паміж сабой або з усімі, многімі. Перадзяўбліся пеўні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шту́чны², -ая, -ае.

1. Які ўяўляе сабой асобную рэч, які нельга ўзважыць або адмераць.

Ш. тавар.

Ш. аддзел магазіна (для гандлю таварамі паштучна).

2. Які праводзіцца, робіцца здзельна, за кожную штуку.

Штучная аплата.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

лицезре́ть несов., книжн., уст., теперь ирон. ба́чыць (твар у твар, сваі́мі вача́мі, пе́рад сабо́й); (созерцать) сузіра́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

самаса́дка, ‑і, ДМ ‑дцы, ж.

Соль, якая асела сама сабой у саляных азёрах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узбо́ўтаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Боўтаючы, перамяшаць паміж сабой часцінкі якой‑н. вадкасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́крыва, -а, н.

1. Верхні слой, які пакрывае што-н.

Травяное п.

Валасяное п.

2. перан. Тое, што пакрывае, ахутвае сабой што-н.

Пад покрывам ночы.

|| прым. по́крыўны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)