Жэ́дзень ’невялікі стажок сена, саломы’ (Сл. паўн.-зах.). Верагодна, з польск. (*rzedzień? ад rzadki ’рэдкі’ ці *rzędzień? ад rząd ’рад’). Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
церусі́цца, цярусіцца; незак.
Разм. Тое, што і церушыцца. Ціхі іней цярусіцца з белых бяроз.Куляшоў.Тытунь, нібы знарок, церусіцца ў непаслухмяных пальцах.Мележ.На галінах асядалі, разбураліся зоркі сняжынак, і на дол павольна церусіўся снег, рэдкі, лёгкі.Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
экспана́т
(лац. exponatus = выстаўлены напаказ)
прадмет, выстаўлены для агляду ў музеі ці на выстаўцы (напр.рэдкі э.).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
Рэ́дчык2 ’чапец (складка брушыны)’ (чач., Жыв. НС, Шатал.). Магчыма, семантычны перанос паводле знешняга падабенства, ад назвы рэдка сатканай тканіны (гл. рэдчык1) на другі аддзел страўніка жвачных — сетка (гл.), а потым і на частку брушыны. Да рэдкі (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гадаліні́т
(ад гадаліній)
рэдкі мінерал з групы сілікатаў ад светла-шаравата-зялёнага да чорнага колеру са шкляным бляскам.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
уніка́льны
(ад лац. unicus = адзіны ў сваім родзе)
вельмі рэдкі, адзіны ў сваім родзе, выключны (напр. у. рукапіс).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
цыклапі́я
(ад гр. kyklops = круглавокі)
рэдкі парок развіцця, наяўнасць толькі аднаго вока, што змяшчаецца на сярэдняй лініі твару.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)