сагну́ць biégen* vt, krümmen vt; béugen vt;
сагну́ць руку́ den Arm béugen;
◊ сагну́ць у барано́ў [казі́ны] рог;
сагну́ць у дугу́ [у крук, у абара́нак] kírre [zahm] máchen [kríegen]; kléinkriegen аддз vt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
кераці́н
(ад гр. keras, -atos = рог)
бялковае рэчыва, састаўная частка рагавога слоя валасоў, ногцяў, капытоў, рагоў і інш.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
*Праціро́жна, проціро́жно ’насуперак, наперакор’ (ТС). Утварэнне ад проці (гл.) з другой часткай да рог (гл.), параўн. выраз у ро́жкі ’супраць каго-небудзь (выступаць)’; да ражон (гл.), параўн. ле́зці на ражо́н ’задзірацца’ ці пад.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
túten
vt, vi разм. трубі́ць
auf éinem Horn ~ — трубі́ць у рог
Féuer ~ — падыма́ць пажа́рную трыво́гу
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
quoin
[kɔɪn]
1.
n.
1) рог сьцяны́ або́ буды́ніны
2) наро́жны ка́мень
3) клін -а m. (драўля́ны або́ жале́зны)
2.
v.t.
клінава́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
narożnik
м.
1. вугал, вуглавая частка; рог;
2. вуглавы (рагавы) дом; вуглавая прыбудова;
3. навугольнік
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Рагаве́нь 1 ’табакерка, зробленая з рога’ (ТСБМ). Ад рог (гл.). Матывацыяй стала назва матэрыялу, з якога зроблена рэч.
Рагаве́нь 2 ’вельмі крыклівы’ (рагач., Сл. ПЗБ). Экспрэсіўнае ўтварэнне на базе рэгаць, рэгацца (Ян.) ’моцна брахаць’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
юбіле́й
[лац. jubilaeus (annus) = юбілейны год, ад ст.-яўр. jobel = бараноў рог]
гадавіна якой-н. падзеі, дзейнасці якой-н. асобы, існавання ўстановы, горада, а таксама святкаванне гэтай гадавіны.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
Лэбзя ’карова без рог’ (свісл., Сцяшк. Сл.). Калі гэта не запазычанне (з польск.?), параўн. славац. lebza ’башка’, то можна меркаваць, што ўварылася яно з лэб ’лоб’ (гл.) і суф. ‑за (як галамоўза ’бязрогая скаціна’). Аналагічна лабанька (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пор ’галоўка цыбулі’ (Сцяшк. Сл.), пора: пайшла ў гарод па сапёру і пору (Наша Ніва, 2002, 20 верас.). Звычайна абазначае ’цыбуля-парэй, Allium porrum L.’, параўн. польск. рог. чэш., славац. pór, што з лац. porrum iporrits ’тс’.⇉,
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)