Рага́к ’спарыння ў жыце’, рога́к, рагакі́, рогакі́ ’тс’ (ЛА, 2). Ад рог (гл.). Метафарычны перанос па форме, параўн. рагавік 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

басэтго́рн

(ням. Bassetthom, ад іт. basso = нізкі + ням. Hom = рог)

духавы музычны інструмент, разнавіднасць кларнета.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

неацэрато́д

(ад неа- + гр keras, -atos = рог + odus = зуб)

двоедыхаючая рыба, пашыраная ў Аўстраліі; рагазуб.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ювелі́т

(ад гал. juweel)

пластмаса, якая выкарыстоўваецца для прыгатавання вырабаў, што імітуюць рог, чарапаху, янтар.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Рагу́лькі ’казялец’, ’кураслеп, Ranunculus acer L.’ (ЛА, 1; іўеў., Сл. ПЗБ). Ад рог 1 (гл.) з-за падобных да рожак формы лістоў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

юбіля́р

[ням. Jubilar, ад лац. jubilaeus (annus) = юбілейны год, ад ст.-яўр. jobel = бараноў рог]

асоба, установа, горад, чый юбілей адзначаецца.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Рага́ціна, рагацю́лька ’неабцярэблены сук’, ’сукаватая палка’, ’расахатае дрэва’ (Сл. ПЗБ), ’развіліна, разгаціна’ (зэльв., Нар. словатв.), ’паляўнічая зброя’ (ТСБМ). Утворана ад рог 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

карнемю́з

(фр. cornemuse, ад come = рог + ст.-фр. muse = дудка)

французскі духавы музычны інструмент тыпу валынкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кератапла́стыка

(ад гр. keras, -atos = рог + пластыка)

перасадка рагавіцы вока пры бельмах з мэтай вяртання зроку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

керато́з

(ад гр. keras, -atos = рог)

патаўшчэнне рагавога слоя скуры, характэрнае для шэрагу незапаленчых захворванняў яе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)