vacant

[ˈveɪkənt]

adj.

1) во́льны, пусты́

a vacant house — нікі́м не заня́ты дом

2) бязду́мны, пусты́

a vacant smile — бязду́мная ўсьме́шка

3) свабо́дны

vacant time — час свабо́дны ад пра́цы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

паўмёртвы, ‑ая, ‑ае.

1. Блізкі да смерці, амаль мёртвы. // перан. Амаль бязлюдны, пусты. Паўмёртвая вуліца. // Часткова засохлы, завялы (пра расліны).

2. перан. Які страціў сілы ад якога‑н. непрыемнага адчування, пачуцця. Паўмёртвы ад страху.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ташча́нка ’чыстая гарэлка без дамешкаў’ (Ласт.). Да тошчы ’пусты’, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пустамлі́н ’балбатун, несур’ёзны чалавек’ (слонім., Жыв. сл.), пустамлён ’тс’ (ашм., Стан.). Ад пусты (гл.) і млін ’млын’, да ўнутранай формы параўн.: лапочаш, як пусты млын (стаўб., Матуе.); другасна збліжанае з млён ’кій у жорнах, якім іх прыводзяць у рух’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

insignificant

[,ɪnsɪgˈnɪfɪkənt]

adj.

1) нязна́чны, малава́жны

2) неісто́тны; без значэ́ньня, пусты́ (пра гу́тарку)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

unoccupied

[ʌnˈɑ:kjəpaɪd]

adj.

незаня́ты; паро́жны, пусты́, без жыхаро́ў (дом); без заня́тку, бяз пра́цы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пустопоро́жний разг.

1. паро́жні; (незанятый) незаня́ты;

пустопоро́жний уча́сток паро́жні (незаня́ты) уча́стак;

2. перен. (бессодержательный) пусты́;

пустопоро́жние спо́ры пусты́я спрэ́чкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кената́ф

(гр. kenotaphion, ад kenos = пусты + taphos = магіла)

надмагільны помнік, пастаўлены не на месцы пахавання нябожчыка (напр. калі чалавек загінуў на чужыне).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

звыча́йна, прысл.

1. Прысл. да звычайны.

2. Большай часткай, пастаянна. [Сабака] не выспаўся або так штось заленаваўся, бо не кінуўся адразу да мяне, як рабіў гэта звычайна. Колас. Крук, на якім звычайна вісела дубальтоўка, быў пусты. Курто.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кашалёк, ‑лька, м.

Кішэнная, звычайна скураная сумачка для грошай. — Колькі з мяне? — спытаў Лемяшэвіч, дастаючы з кішэні кашалёк. Шамякін. // перан. Разм. Пра грошы, багацце.

•••

Пусты кашалёк — пра адсутнасць грошай.

Тугі (тоўсты) кашалёк — пра наяўнасць вялікіх грошай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)