esteem

[ɪˈsti:m]

1.

v.t.

1) цані́ць; шанава́ць

2) лічы́ць, прызнава́ць

esteem useless — лічы́ць бескары́сным

3) ацэ́ньваць (ва́ртасьць, заслу́гі)

2.

n.

паша́на f.

to hold in esteem — мець у паша́не, шанава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прызна́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. прызнаваць — прызнаць (у 3, 4 і 5 знач.) і прызнавацца — прызнацца (у 1 знач.).

2. Расказ, словы, у якіх хто‑н. прызнаецца ў чым‑н. Маёр Ладуцька слухаў прызнанні Філістовіча і не перапыняў яго нават тады, калі той паўтараў ужо вядомае. Паслядовіч. [Следчыя] чакалі ад Саўкі пачуць пра самае важнае для іх і такім прызнаннем не задаволіліся. Колас. Хлапец з дзяўчынаю сваёй Тут месца выбралі спатканняў І чула яблынька вясной Іх пацалункі і прызнанні. Танк.

3. Станоўчая ацэнка, адабрэнне. Атрымаць прызнанне ў чытача. □ [Гаворка:] Дзякую за такое высокае прызнанне майго таленту. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

befínden

*

1.

vt (für gut, gesund) знахо́дзіць, лічы́ць, прызнава́ць (добрым, здаровым)

2.

(sich)

1) знахо́дзіцца, быць

2) адчува́ць сябе́

sich wohl ~ — адчува́ць сябе́ до́бра, быць здаро́вым

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

plead

[pli:d]

v.

1) малі́ць, упро́шваць

2) тлума́чыцца, апра́ўдвацца, спасыла́цца на што

3) Law

а) ве́сьці спра́ву ў судзе́

б) адка́зваць на абвінава́чаньне ў судзе́

to plead (not) guilty — (не) прызнава́ць сябе́ вінава́тым

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

pronounce

[prəˈnaʊns]

v.t.

1) вымаўля́ць (гу́кі, сло́вы); гавары́ць

2) выка́зваць меркава́ньне або́ пастано́ву

3) прызнава́ць

The doctor pronounced her cured — Ле́кар прызна́ў яе́ вы́лечанай

4) абвяшча́ць, публі́чна паведамля́ць

to pronounce sentence — абвясьці́ць прысу́д

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

grant​2 [grɑ:nt] v.

1. задавальня́ць (просьбу)

2. дава́ць, дары́ць;

grant rights дава́ць правы́

3. прызнава́ць, дапуска́ць;

Granted, he has done all he could. Згодзен, ён зрабіў усё, што мог.

♦

take smth. for granted прыма́ць што-н. як нале́жнае; лічы́ць само́ сабо́й зразуме́лым;

take nothing for granted нічо́га не прыма́ць на ве́ру

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

odsądzać

незак.

1. адмаўляць каму ў чым; не прызнаваць за кім чаго;

odsądzać kogo od talentu — адмаўляць каму ў таленце;

2. уст. пазбаўляць права праз суд

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

repudiate

[rɪˈpju:dieɪt]

v.t.

1) не прызнава́ць чаго́-н.; адкіда́ць

to repudiate a doctrine — адкі́нуць дактры́ну

2) адмаўля́цца прызна́ць або́ заплаці́ць

to repudiate a debt — адмо́віцца заплаці́ць доўг

3) вырака́цца

to repudiate a son — вы́рачыся сы́на

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

находи́ть​I несов.

1. (кого, что) знахо́дзіць; (отыскивать) адшу́кваць;

находи́ть удово́льствие в чём-л. знахо́дзіць здавальне́нне ў чым-не́будзь;

находи́ть причи́ну знахо́дзіць прычы́ну;

находи́ть утеше́ние знахо́дзіць уце́ху;

находи́ть подде́ржку знахо́дзіць падтры́мку;

2. (заставать) застава́ць, знахо́дзіць;

3. (замечать) ба́чыць, знахо́дзіць;

я не находи́л в его́ слова́х ни те́ни притво́рства я не знахо́дзіў (не ба́чыў) у яго́ сло́вах ні це́ню прытво́рства;

4. (считать) знахо́дзіць, лічы́ць; (признавать) прызнава́ць;

находи́ть возмо́жным знахо́дзіць (лічы́ць) магчы́мым;

до́ктор нахо́дит его́ положе́ние безнадёжным до́ктар лі́чыць яго́ стано́вішча безнадзе́йным;

его́ нахо́дят у́мным яго́ лі́чаць разу́мным;

находи́ть вино́вным прызнава́ць вінава́тым; см. найти́​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

poczuwać się

незак. do czego1. усведамляць што; адчуваць сябе кім;

poczuwać się do obowiązku — усведамляць свае абавязкі;

poczuwać się do winy — адчуваць сваю віну;

2. прызнаваць што

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)