Які дыміцца, дыміць, вылучае многа дыму. Дымлівыя коміны фабрык і заводаў. □ Адкінуў агарак дымлівы, Нагой прытаптаў.Калачынскі.// Ахутаны дымнай. Там у жытах дымлівыя палі, Дзяўчаты песням там ахвочы.Броўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
АРША́НСКІ КАМБІНА́Т ЗБО́РНЫХ ЖАЛЕЗАБЕТО́ННЫХ ВЫ́РАБАЎ І КАНСТРУ́КЦЫЙ.
Пабудаваны ў 1968—69. Асн. прадукцыя (1995): зборны жалезабетон (пустотны насціл, палі, рыгелі, пліты дарожныя, аэрадромныя, перакрыцці, апорныя асвятляльныя і цэнтрыфугаваныя калоны). Вытв. магутнасць 184 м³ жалезабетонных вырабаў за год (1994).
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
жаўталі́сце, ‑я, н., зб.
Тое, што і жаўталіст. Трывожна шапацела, падаючы з клёнаў, мокрае жаўталісце.Хадкевіч.Стоячы каля акна і пазіраючы на туманныя палі, на жаўталісце прыдарожных бяроз, Алесь успамінаў родныя пералескі.Хведаровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Зэ́нзэль ’расліна таемнік лускаваты, Lathraea squamaria L.’ (бяроз., Нар. лекс.). Параўн. укр.зе́нджул ’гатунак расліны’ (Грынч.). Рус.зензе́вель ’расліна пярэступ, Bryonia L.’, зеньзибель ’імбір’, зинзивей ’мальва (Malva rotundifolia, M. silvestris)’. Верагодна, варыянт гэтай назвы, якую выводзяць з іт.zenzovero ’імбір’ ці тур.zencefil (дыял.zendžebil) < араб. < паліsińgivera < ст.-інд.c̣r̥ηgavēram ’свежы імбір’. Фасмер, 2, 94, 97.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
грунт, -у, М -нце, мн. грунты́, -о́ў, м.
1. Глеба, зямля.
Гліністы г.
2. Цвёрдае дно пад вадой.
Убіць па́лі ў г.
3. Слой рэчыва, якім пакрыта палатно ці дрэва, прызначаныя для жывапісу.
Нанесці г. на палатно.
4.перан. Тое галоўнае, на чым асноўваецца, грунтуецца што-н.
|| прым.грунтавы́, -а́я, -о́е (да 1 і 3 знач.).
Грунтавыя воды.
Грунтавая дарога (не брукаваная). Грунтавыя фарбы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
generous
[ˈdʒenərəs]
adj.
1) шчо́дры, бескары́сьлівы
2) высакаро́дны
3) вялі́кі, важкі́
a generous piece — вялі́кі кава́лак
4) спо́рны, ураджа́йны
generous fields — ураджа́йныя палі́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
паліві́русы
(ад палі- + вірусы)
група кішэчных вірусаў, якія выклікаюць паражэнне цэнтральнай нервовай сістэмы і паралічы ў жывёл і чалавека.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
шарахце́ць, ‑хчу, ‑хціш, ‑хціць; незак.
Разм. Тое, што і шархацець. На шыбах шарахціць сухі снег.Шамякін.За лугам, калі пачаліся палі, пад нагамі ў нас шарахцела спачатку ржышча, пасля пачалося вялікае поле бручкі.Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шчыпа́цьнесов., в разн. знач. щипа́ть;
ш. руку́ — щипа́ть ру́ку;
маро́з ~па́ў шчо́кі — моро́з щипа́л щёки;
аве́чкі ~па́лі траву́ — о́вцы щипа́ли траву́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паліа́ндрыя
(ад палі- + -андрыя)
мнагамужжа, форма групавога шлюбу адной жанчыны з некалькімі мужчынамі (захавалася ў некаторых плямён Тыбету і Індыі).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)