*Ляпля́ва, лепля́во ’марудна, павольна’, лепляву ’марудны (пра работу)’ (ТС). Балтызм. Параўн. літ. at‑lė̃plinti ’няўклюдна адыходзіць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Музыла ’марудзька’ (Федар. 7). Ад музіць ’марудзіць, павольна рабіць што-небудзь, перашкаджаць’, якое з му́дзіць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пакрысе́ прысл
1. (патроху, у невялікай колькасці) ein wénig, ein bíss¦chen;
2. (паступова, павольна) allmählich, nach und nach
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Ля́нксам ’павольна, не спяшаючыся’ (ваўк., Сл. ПЗБ). Паводле Грынавяцкене (там жа, 2, 718), з ням. langsam ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
паклы́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Пайсці павольна, стомленай хадою, хістаючыся, кульгаючы. Як бы там ні было, я, хоць і неахвотна, але ўзяў са стала .. гладышку, поўную да беражкоў малака, і, у чым стаяў, паволі паклыпаў разораю цераз поле на сцежку. Сачанка. Ступаючы на здаровую нагу і абапіраючыся па сукаватую палку, як на мыліцу, я павольна паклыпаў па паляне. Гамолка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дыктава́ць
(польск. dyktować, ад лац. dictare)
1) павольна вымаўляць, чытаць што-н., каб слухачы маглі запісваць;
2) прапаноўваць што-н. для безагаворачнага выканання (напр. д. умовы).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
анда́нтэ,
1. прысл. Сярэдне-павольна, плаўна (пра тэмп выканання музычнага твора).
2. нескл., н. Музычны твор або яго частка, якія выконваюцца ў сярэдне-павольным тэмпе.
[Іт. andante.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пацо́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Час ад часу, злёгку цокаць. Калі-нікалі праязджала павольна калымага, пагрукваючы коламі па няроўным бруку, пацоквалі падкаваныя конскія капыты. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нявы́рашаны, ‑ая, ‑ае.
Які не атрымаў вырашэння. Столькі працы наперадзе! Столькі нявырашаных задач! М. Стральцоў. Павольна і стомлена ішоў я з тужлівымі і нявырашанымі пытаннямі. Кірэенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цвы́рканне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. цвыркаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Павольна плывуць над лугам белыя маленькія парасончыкі, з кароткім цвырканнем мільгаюць ластаўкі. Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)