духо́ўка, -і, ДМ -хо́ўцы, мн. -і, -хо́вак, ж.

Металічная скрынка ў кухоннай пліце, якая служыць для прыгатавання ежы з дапамогай нагрэтага паветра.

Спячы пірог у духоўцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вы́дыхнуць, -ну, -неш, -не; -ні; -нуты; зак., што.

Дыханнем выштурхнуць з лёгкіх.

В. паветра.

|| незак. выдыха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; наз. выдыха́нне, -я, н.; прым. выдыха́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

levitate [ˈlevɪteɪt] v. падніма́ць/узніма́ць у паве́тра; уздыма́цца, падніма́цца; луна́ць (з дапамогай магіi)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ozone [ˈəʊzəʊn] n.

1. chem. азо́н

2. BrE, infml азо́н; све́жае, чы́стае паве́тра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зара́жанасць, ‑і, ж.

Стан заражанага. Заражанасць паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вільгатне́ць, ‑ее; незак.

Рабіцца вільготным. Вільгатнее паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паветрападаграва́льнік, ‑а, м.

Апарат для падагрэву паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смуро́днасць, ‑і, ж.

Уласцівасць смуроднага. Смуроднасць паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ха́ўкаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

1. Хапаць паветра раскрытым ротам; цяжка дыхаць.

Хворы ледзь хаўкае.

2. Пазяхаць.

|| аднакр. ха́ўкнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. ха́ўканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ю́шка¹, -і, ДМ ю́шцы, мн. -і, -шак, ж.

Металічны кружок або чатырохвугольная пласціна, якімі закладаюць адтуліну ў коміне, каб не выходзіла цёплае паветра.

|| прым. ю́шачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)