◎ Некульця́пістый ’нязграбны, няўдалы’ (Юрч.). Да кульцяпа, кульцяпісты, гл. куляць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Суглі́чыць ’зрабіць ненармальным фізічна’, суглі́чэны ’няскладны, нязграбны’ (ТС). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

чвя́канне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. чвякаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Зрэдку чулася невыразнае мармытанне, соннае чвяканне губамі. Крапіва. Здалёку пачулася нейкае няроўнае чвяканне, быццам нехта цяжкі і нязграбны прабіраецца па багністай і гразкай глебе. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

clumsy [ˈklʌmzi] adj.

1. нязгра́бны, няўклю́дны, няскла́дны, нехлямя́жы

2. няспры́тны, няўме́лы

3. гру́бы, тапо́рны

4. бестакто́ўны, нетакто́ўны;

a clumsy remark недаліка́тная заўва́га

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tölpelhaft, tölpisch

a

1) нязгра́бны, непаваро́тлівы

2) бесталко́вы, няке́млівы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

pokraczny

1. выродлівы; нязграбны; няўклюдны;

2. дзівосны; вычварны; мудрагелісты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

неблагови́дный

1. уст. (некрасивый, непривлекательный) несамаві́ты, нязгра́бны, непрыго́жы;

2. (предосудительный) нядо́бры, дрэ́нны, несамаві́ты; непрыго́жы; (неприличный) непрысто́йны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

углова́тый

1. (неровный, с углами) вуглава́ты;

2. перен. (неуклюжий) няспры́тны, нехлямя́жы; нязгра́бны; (резкий) рэ́зкі; (неподатливый) непада́тлівы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Растапша́ ’разява’ (Бяльк.), ’няўмелы, нязграбны’ (віл., Сл. ПЗБ). Гл. расто́па 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вазю́ры ’нязграбны, дрэнны абутак’ (маладз., Янк. Мат.). Магчыма, да папярэдняга: ’абутак вазюроў’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)