tölpelhaft, tölpisch

a

1) нязгра́бны, непаваро́тлівы

2) бесталко́вы, няке́млівы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

pokraczny

1. выродлівы; нязграбны; няўклюдны;

2. дзівосны; вычварны; мудрагелісты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

неблагови́дный

1. уст. (некрасивый, непривлекательный) несамаві́ты, нязгра́бны, непрыго́жы;

2. (предосудительный) нядо́бры, дрэ́нны, несамаві́ты; непрыго́жы; (неприличный) непрысто́йны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

углова́тый

1. (неровный, с углами) вуглава́ты;

2. перен. (неуклюжий) няспры́тны, нехлямя́жы; нязгра́бны; (резкий) рэ́зкі; (неподатливый) непада́тлівы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Растапша́ ’разява’ (Бяльк.), ’няўмелы, нязграбны’ (віл., Сл. ПЗБ). Гл. расто́па 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вазю́ры ’нязграбны, дрэнны абутак’ (маладз., Янк. Мат.). Магчыма, да папярэдняга: ’абутак вазюроў’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кіжла́ты ’крываногі’ (Сл. паўн.-зах.), ’непаваротлівы, нязграбны’ (Жд. 2, Шат.). Гл. кіжла.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Незграбоцце (нізграббцё) ’нязграбны чалавек’ (Сцяц., Сцяшк.; навагр., Жыв. сл.). Ад нязгрибны (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рахле́й ’вельмі неахайны і нязграбны чалавек’ (мсцісл., З нар. сл.). Гл. рохля.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

homely [ˈhəʊmli] adj.

1. BrE дама́шні, уту́льны

2. про́сты, звыча́йны; сці́плы;

a dear little homely woman мі́лая прастаду́шная жанчы́на

3. AmE непрыго́жы, несамаві́ты, нязгра́бны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)