свы́ше​I нареч.

1. (от выше стоящих лиц) уст. з вышэ́йшых інста́нцый;

по предписа́нию свы́ше па зага́дзе з вышэ́йшых інста́нцый;

2. (с неба, от Бога) церк. з не́ба, не́бам, Бо́гам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

◎ Пане́бнік ’перакладзіна ў кроснах, да якой прывязвалі чапелкі’ (ТС, Мат. Гом.), панебнік, панебніца ’тс’ (Бяльк.), паднебныс, панёбіч, панебніца. Дэрываты ад нёба (гл.). Аналагічна ў іншых слав. мовах у розных значэннях: рус. по‑ нёбо ’неба (у роце); скляпенне ў рускай печы’, понёбница ’дах, навес над варотамі’, чэш. літ. podnebi ’надвор’е’, дыял. ’неба ў роце’. Пэўнай семантычнай паралелі няма.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

праясне́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; зак.

1. Стаць ясным, чыстым ад хмар.

Неба праяснела.

К вечару праяснела (безас.; распагодзілася).

2. Стаць асэнсаваным, ясным ці спакойным.

Думкі праяснелі.

Твары людзей праяснелі.

|| наз. праясне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

нахма́рыцца, ‑рыцца; зак.

Пакрыцца, аблажыцца хмарамі (пра неба).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прачы́сціцца, ‑ціцца; зак.

Ачысціцца, стаць чыстым. Неба прачысцілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ясню́ткі, ‑ая, ‑ае.

Надзвычай ясны, бясхмарны. Яснюткае неба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

thunderbolt [ˈθʌndəbəʊlt] n. уда́р гро́му

♦

like a thunderbolt from a clear sky як гром з я́снага не́ба

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

conjurer [ˈkʌndʒərə] n.

1. чарадзе́й, чараўні́к

2. фо́куснік;

He is no conjurer. Ён зорак з неба не хапае.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Румя́нец ’ружовы ці ярка-чырвоны колер твару’, ’ружовая ці ярка-чырвоная афарбоўка неба пры ўзыходзе сонца’ (ТСБМ). Да румяны (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ірдзе́ць і (пасля галосных) рдзець, 1 і 2 ас. не ўжыв., -дзе́е; незак.

Рэзка вылучацца (пра што-н. чырвонае), чырванець; быць ярка-чырвоным ад чаго-н.

Ірдзеюць сцягі.

Неба ірдзее.

|| наз. ірдзе́нне і (пасля галосных) рдзе́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)