канцыля́рыя ж. Kanzléi f -, -en; Büro n -s, -s;

нача́льнік канцыля́рыі Kanzléichef [-ʃɛf] m -s, -s, Kanzléivorsteher m -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

неаднаразо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які робіцца або адбываецца не адзін раз. Неаднаразовыя папярэджанні. □ Неаднаразовыя гутаркі з галоўным хірургам скончыліся тым, што [Наталлю Максімаўну] выклікаў начальнік шпіталя. Дудо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рацпрапано́ва, ‑ы, ж.

Рацыяналізатарская прапанова. Начальнік усміхнуўся, нічога не адказаў — мусіць, быў задаволены вынаходствам, бо вечарам падпісаў ліст на выплату ганарару за рацпрапанову. Мыслівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непосре́дственный

1. непасрэ́дны;

непосре́дственный нача́льник непасрэ́дны нача́льнік;

2. (следующий внутреннему влечению) непасрэ́дны; шчы́ры;

непосре́дственная нату́ра непасрэ́дная (шчы́рая) нату́ра.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цех​I (на заводе, на фабрике) цэх, род. цэ́ха м.;

прока́тный цех прака́тны цэх;

нача́льник це́ха нача́льнік цэ́ха.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фельдцэхме́йстэр

(ням. Feldzeugmeister)

галоўны начальнік артылерыі ў арміях некаторых краін 18—19 ст.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

атама́н, ‑а, м.

1. Выбарны начальнік дружыны.

2. У дарэвалюцыйнай Расіі — назначаны або выбарны начальнік у казацкіх войсках і пасяленнях, які выконваў ваенныя, палітычныя і адміністрацыйныя функцыі. Вайсковы атаман. Казацкі атаман. Станічны атаман. □ Цярпі, казак, атаманам будзеш. Прымаўка.

3. Важак, завадатар (банды, групы, шайкі). Атаман бандытаў. // перан. Завадатар, важак, канавод. У гэтых гульнях дзеці вёскі Чарамхі мелі свайго атамана. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

warden

[ˈwɔrdən]

n.

1) нагля́днік, нагля́дчык -а, вартаўні́к -а́ m., дазо́рац-ца m.

2) нача́льнік турмы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бузацёр, ‑а, м.

Разм. Задзіра, скандаліст. [Кашын:] — І не спадзявайся [Аляксееў], што калі два-тры бузацёры плявузгаюць нешта на мяне, то я ўжо і не начальнік. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэхаддзе́л, ‑а, м.

Аддзел (па фабрыцы, заводзе або ў канструктарскім бюро), які ведае тэхнічнымі пытаннямі вытворчасці і адказвае за правядзенне іх у жыццё. Начальнік тэхаддзела.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)