слане́чнік м бат

1. (расліна) Sónnenblume f -, -n;

2. (насенне) Sónnenblumenkerne pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

голанасе́нныя, ‑ых.

Тып вышэйшых раслін, насенне якіх размешчана на адкрытых пладалісціках, а не ў пладовых абалонках.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абнасе́ніць, ‑ніць; зак., што.

Спец. Кінуць насенне ў зямлю (пра расліны). Лісцёвыя пароды абнасенілі ўчастак лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канюшы́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да канюшыны. Канюшыннае насенне. Канюшынная атава. // Засеяны канюшынай. Канюшыннае поле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

муска́тнік, ‑а, м.

Вечназялёнае трапічнае дрэва з мясістымі жоўтымі пладамі, у якіх знаходзіцца насенне — мускатны арэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насартава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., чаго.

Раздзяліць па сартах у нейкай колькасці. Насартаваць зерня на насенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насе́нніца, ‑ы, ж.

1. Абалонка, у якой змяшчаецца насенне.

2. Жан. да насеннік (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скарыфікава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак. і незак., што.

Спец. Падвергнуць (падвяргаць) скарыфікацыі. Скарыфікаваць насенне, Скарыфікаваць глебу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Се́мя ‘насенне’, ‘род, племя’ (ТСБМ, Нас., Бяльк.), ‘насенне льну’ (Ласт., Шат., Варл., Сл. ПЗБ), се́мʼе ‘тс’ (ТС, Сержп. Прымхі), сюды ж семяно́, семяна́ ‘насенне’ (Сл. ПЗБ, ЛА, 2), ст.-бел. сѣмѧ ‘насенне’, ‘род, племя’ (Альтбаўэр). Укр. сі́мʼя, рус. се́мя, Р. скл. се́мени, ст.-рус. сѣма ‘семя; нашчадак’, польск. siemię, в.-луж. symjo, н.-луж. semje, чэш. кніжн. semě, símě, semeno, славац. semeno, серб.-харв. сје̏ме, славен. sẹ́me, балг. се́ме, макед. семе ‘насенне’, ст.-слав. сѣма ‘насенне’, ‘род’. Прасл. *sěmę, *semene. Роднасныя: ст.-прус. semen ‘семя’, літ. sémens, sémenys ‘ільняное семя’, лац. sēmen ‘семя, род, патомства’, ст.-в.-ням. sâmô; гл. Траўтман, 253 і наст.; Мюленбах-Эндзелін, 3, 832; Вальдэ-Гофман, 2, 512. Да і.-е. sēmen, якое з суф. ‑men утворана ад кораня *sē‑ (гл. сеяць). Гл. яшчэ Фасмер, 3, 600; Сной₁, 561, БЕР, 6, 606–607; Шустар-Шэўц, 1399–1400; Борысь, 546.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абмяня́ць сов. обменя́ть;

а. насе́нне — обменя́ть семена́;

а. кро́ны на рублі́ — обменя́ть кро́ны на рубли́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)