1. Раптоўны напад, уварванне на якую‑н. тэрыторыю і спусташэнне яе. Набег татарскай арды. □ І здаецца, што гэта не семінарысты спяваюць ля печкі ў вагоне, а гуляе запарожская сеч пасля буйнага набегу дзесьці ў стэпе ля вогнішчаў.Сяргейчык.//перан. Уварванне з карыслівымі мэтамі ў чужы сад, агарод і пад. [Бушыла:] — Я сам некалі ў свой час на сады і гароды набегі рабіў.Шамякін.
2. Раптоўны павеў ветру, прыліў вады і пад. Нібы шротам налітыя,.. [каласы] ад лёгкага набегу ветру прыпадаюць да самай зямлі, просячы сярпа...Хадановіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стрыво́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., каго-што.
1. Патрывожыць, патурбаваць каго‑н. Каб не стрывожыць .. [немца],.. [жанчына] ціхом адышлася, пасля пабегла.Чорны.
2.перан. Парушыць, перапыніць звычайны ход чаго‑н. Калі ж напад стрывожыць Жыццё маёй краіны — Ад ярых куль варожых Я марна не загіну.Глебка.// Парушыць спакой. Не стрывожыць цішы ліха. Гора сэрца не пратне.Жылка./упаэт.ужыв.Калі сівым святлом стрывожыць крышталь-рубін, то ўспыхне ў ім прамень, які адразу можа граніт ператварыць у дым.Русецкі.
3.Разм. Зрушыць з месца. Стрывожыць сустаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
rape
I[reɪp]1.
n.
1) згвалтава́ньне n., гвалт -у m.
2) гвалто́ўны напа́д; гвалто́ўны захо́п
2.
v.t.
1) гвалтава́ць
2) пусто́шыць
II[reɪp]
n., Bot.
рапс -у m., сьвірэ́па f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
АГРЭ́СІЯ
(ад лац. aggressio напад),
выкарыстанне ўзброенай сілы адной дзяржавай (групай дзяржаў) супраць суверэнітэту, тэр. цэласнасці, паліт. незалежнасці другой дзяржавы або народа (нацыі). Найб. небяспечная ўзброеная (прамая) форма агрэсіі. Існуе таксама паняцце ўскоснай агрэсіі, пры якой дзяржава-агрэсар скрыта выкарыстоўвае ўзбр. сілы (напр., праз узбр. банды наёмнікаў, нерэгулярных вайск. фарміраванняў). Паводле Статута ААН, Савет Бяспекі можа кваліфікаваць як агрэсію і інш. дзеянні. Адпаведна з міжнар. правам агрэсія — злачынства супраць міжнар. міру і таму цягне за сабой міжнар. адказнасць. Дзяржава, якая стала аб’ектам агрэсіі, мае права на прыняцце мер індывідуальнай і калектыўнай абароны. Савет Бяспекі ААН правамоцны прыняць рашэнне аб выкарыстанні да агрэсара мер, у т. л. ваеннага характару (напр., у 1991 узбр. сілы НАТО выступілі супраць Ірака, які захапіў Кувейт).
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
uplanować
зак.
1. запланаваць;
2. задумаць, падрыхтаваць;
uplanować zamach stanu — падрыхтаваць дзяржаўны пераварот;
uplanować napad na bank — падрыхтаваць (задумаць) напад на банк
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
surprise
[sərˈpraɪz]1.
n.
1) зьдзіўле́ньне n
2) неспадзява́нка f., сюрпры́з -у m.
2.
adj.
неспадзява́ны
surprise attack — неспадзява́ны напа́д
3.
v.i.
1) зьдзіўля́ць, ура́жваць
2) напада́ць, засьпява́ць зьняна́цку
•
- take by surprise
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
frontal
[ˈfrʌntəl]1.
adj.
1) ло́бны
frontal bones — ло́бныя ко́сьці
2) лабавы́
a frontal attack — лабавы́напа́д, лабава́я ата́ка
3) Phon. пярэ́днеязы́чны
2.
n.
1) ло́бная косьць
2) фаса́д -а m. (до́му)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
czambuł, ~u
м.гіст.
1. атрад (у татар);
czambuł Tatarów — атрад татар;
2.уст. набег; напад;
wyciąć (potępić) w czambuł — знішчыць; выбіць дашчэнту
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
наско́к, ‑у, м.
1. Скачок з мэтай нападу. Наскок звера.// Імклівы варожы напад. Каб лягчэй было адбіць Ворагаў наскокі — Загадаў ён [князь] роў прарыць, Як рака, глыбокі.Гілевіч.Захопнікі заселі ў Карчэвічах, і пачаліся штодзённыя наскокі на Скумаўскі лес.Дуброўскі.
2.перан. Нападкі, абвінавачванні, часцей грубыя, беспадстаўныя. Адміністрацыйны наскок. □ Замест бурнага наскоку, да якога я падрыхтаваўся загадзя, жонка толькі засмяялася і сказала: — Ого, дык ты не толькі рыбы, але і ліса злавіў?Ляўданскі.
•••
З наскоку — а) з разгону, хутка; б) не падумаўшы як след, добра не разабраўшыся. [Валатовіч:] — [Бародка] заўсёды ўсё рабіў з наскоку, штурмам, без належнай праверкі.Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
fierce
[fɪrs]
adj.
1) дзі́кі (пра зьвяра́)
2) гвалто́ўны; шалёны (ве́цер); бязьлі́тасны
a fierce attack — гвалто́ўны напа́д
3) стара́нны, насто́йлівы
fierce efforts to get ahead — стара́нныя, насто́йлівыя намага́ньні зрабі́ць кар’е́ру
4) Sl. ве́льмі благі́, непрые́мны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)