Тыта́н 1 ‘бажаство з ліку волатаў, якое змагалася з багамі Алімпа’, перан. ‘чалавек вялікага таленту, надзвычайнага розуму’ (ТСБМ), ст.-бел. титанъ ‘тс’. Паходзіць ад ст.-грэч. Τιτάν (ад τιτώ ‘сонца, дзень’) (Арол, 4, 73; ЕСУМ, 5, 575). Запазычана ў сучасную мову, хутчэй за ўсё, праз польск. tytan ‘тс’.

Тыта́н 2 ‘хімічны элемент’ (ТСБМ, Некр. і Байк.). Запазычана з ням. Titan, названы так ад н.-лац. Titanium вынаходнікам М. Клапротам паводле распаўсюджанай мадэлі хімічных тэрмінаў, параўн. ст.-грэч. Τιτάν ‘сын Урана і Геі’ і uranium, гл. уран (Арол, 4, 74).

Тыта́н 3 ‘вялікі кіпяцільнік’ (ТСБМ). Назва ўзнікла як фабрычная марка, у якой адлюстравалася ідэя магутнасці (параўн. тытан 1). З рус. тита́н ‘тс’ (Арол, 4, 74).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

знак, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Метка, прадмет, якім абазначаецца, выражаецца што-н.

Знакі адрознення (умоўныя абазначэнні на форменным адзенні, якія паказваюць род войск, званне і пад.). Знакі ўзнагароды (пра ордэны, медалі). Грашовы з. (крэдытны білет). З. паштовай аплаты (марка).

2. Знешняе сведчанне, прымета чаго-н.

Знакі ўвагі.

Нядобры з.

Маўчанне — з. згоды.

3. Жэст, рух, якім сігналізуюць, паведамляюць што-н.

Падаць з. галавой.

◊

Пад знакам чаго (высок.) — кіруючыся якой-н. ідэяй, якім-н. імкненнем.

Пад знакам барацьбы за міжнародную бяспеку.

У знак чаго — як сведчанне, доказ чаго-н., выяўляючы, паказваючы што-н.

У знак памяці.

У знак пратэсту.

|| прым. зна́кавы, -ая, -ае (да 1 і 3 знач.; спец.).

Знакавая сістэма (сістэма знакаў як сродак камунікацыі ў 2 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

retrace [rɪˈtreɪs] v.

1. вярта́цца (па пройдзеным шляху);

retrace one’s steps вярта́цца той жа даро́гай

2. паўтары́ць падаро́жжа, зро́бленае кі́мсьці (у мінулым);

We’ll be retracing the route taken by Marco Polo. Мы адправімся ў падарожжа па маршруце, якім прайшоў Марка Пола.

3. прасачы́ць, аднаві́ць у па́мяці (працэс развіцця)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ВЕ́БІ-ШЭБЕ́ЛІ,

Уабі-Шэбэле ў Эфіопіі, Уэбі-Шабеле ў Самалі, рака ва Усх. Афрыцы. Даўж. 2490 км, пл. бас. 200 тыс. км². Пачынаецца на паўн.-зах. ускраіне плато Самалі, перасякае яго; каля г. Магадыша паварочвае на ПдЗ і цячэ паралельна берагу Індыйскага ак.; за 40 км ад узбярэжжа губляецца ў балотах. Сярэдні расход вады каля 320 м³/с. Выкарыстоўваецца на арашэнне. На Вебі-Шэбелі гарады Беледуэйне, Булабардэ, Джоўхар. Парты Магадыша і Марка (Самалі).

т. 4, с. 53

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Mark

I

f -, - ма́рка (грашовая адзінка)

déutsche ~ — (скар. DM) гіст. ма́рка ФРГ

II

f -, -en мяжа́, грані́ца, прыме́жная зямля́ маркгра́фства

III

n -s

1) касцявы́ мозг

2) бат. асяро́дак

er hat ~ in den Knóchen — ён хра́бры

es geht [dringt] éinem durch ~ und Bein — гэ́та прані́звае яго́ наскро́зь (пра боль); перан. (гэ́та) бярэ́ за жыво́е

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ochronny

ochronn|y

засцерагальны, абаронны;

znak ~y — гандлёвая марка;

barwa ~a — ахоўная афарбоўка;

ubranie ~e — засцерагальнае адзенне;

okres (czas) ~y — перыяд, калі нельга паляваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pocztowy

pocztow|y

паштовы;

skrzynka ~a — паштовая скрынка;

urząd ~y — пошта; паштовае аддзяленне;

znaczek ~y — марка;

opłata ~a — паштовы збор;

gołąb ~y — паштовы голуб

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

мадэ́ль

(фр. modéle, ад лац. modulus = мера, узор)

1) узор якога-н. вырабу, узорны экзэмпляр для серыйнай вытворчасці (напр. новыя мадэлі абутку);

2) схема, макет чаго-н., звычайна ў зменшаным выглядзе (напр. м. ракеты);

3) тып, марка канструкцыі (напр. новая м. аўтамабіля).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Márke

f -, -n

1) ма́рка (паштовая)

2) (кантро́льны) ну́мар

3) кляймо́, знак, жэто́н; тало́н (харчовых картак)

Zúteilung auf ~n — про́даж па ка́ртках

4) асабі́сты знак (салдата)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

БАРТАЛАМЕ́О

(Bartolommeo) Фра [сапр. Барталамео (або Бача) дэла Порта; della Porta; 28.3.1472 або 1475, Фларэнцыя — 31.10.1517),

італьянскі жывапісец эпохі Адраджэння. Прадстаўнік фларэнційскай школы. З 1501 манах, з 1504 кіраваў маст. майстэрняй у кляштары св. Марка ў Фларэнцыі. Зазнаў уплыў Леанарда да Вінчы і Мікеланджэла. Барталамео — майстар велічна яснай кампазіцыі, выразнік гарманічнага ідэалу эпохі, адзін са стваральнікаў тыпу манум. алтарнай карціны: «З’яўленне Марыі св. Бернарду» (1504—07), «Заручыны св. Кацярыны» (1511), «Зняцце з крыжа», «Уваскрэслы Хрыстос і евангелісты» (абедзве 1516) і інш.

Я.Ф.Шунейка.

т. 2, с. 319

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)