схаладзе́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Тое, што і схаладнець. Рыбаковы сумленныя вочы Схаладзелі на міг, нібы лёд. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ізапа́гі

(ад іза- + гр. pagos = лёд)

ізалініі трываласці ледаставу на вадаёмах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

lądodół, ~ołu

lądod|ół

м. геал. мацерыковы лёд

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

лёда... (а таксама леда...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая пішацца, калі націск у другой частцы падае не на першы склад і ўжыв. са знач.:

1) які мае адносіны да лёду, напр.: лёдагенератар, лёдазасцярога, лёдазабеспячэнне, лёдаўтварэнне;

2) які ўтрымлівае лёд, напр., лёдагрунтавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крану́цца сов.

1. (сдвинуться с места, направиться куда-л.) тро́нуться, дви́нуться;

2. косну́ться, прикосну́ться, дотро́нуться;

3. разг. (сделаться психически ненормальным) тро́нуться;

4. (испытать чувство умиления) тро́нуться;

◊ лёд ~ну́ўся — лёд тро́нулся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цяжэ́рны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Надзвычай цяжкі. А лёд, бы мур сцямна-зялёны, Чуць на сярэдзіне падняты, Ляжыць, цяжэрны і зацяты. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Лідка́вы ’ліслівы’ (маст., Сл. паўн.-зах.). Узнікла з лядка‑ вы, якое, відавочна, азначала ’слізкі’. Да лёд (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сцякле́ц ’шарош’ (ЛА, 2). Магчыма, да папярэдняга слова (’тонкі лёд’, параўн. сцён, гл.), збліжанае са сцякло ’шкло’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абкало́ць I сов. (иглой и т.п.) обколо́ть

абкало́ць II сов. (лёд и т.п.) обколо́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абко́лваць I несов. (иглой и т.п.) обка́лывать

абко́лваць II несов. (лёд и т.п.) обка́лывать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)