Каржа́к ’каржакаватае дрэва, корч’ (ТСБМ), з польск. krzak ’куст’ (гл. каржакаваты).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

shrub [ʃrʌb] n.

1. куст;

shrub roses куставы́я ру́жы

2. AmE шраб, фрукто́вы сок з вадо́ю і во́цатам;

raspberry shrub малі́навы шраб

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

крушы́на, ‑ы, ж.

Невялікае лісцевае дрэва або куст сямейства крушынавых, з кары якога вырабляюць слабіцельную настойку, а з ягад — фарбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ірга́, ‑і, ДМ ірзе, ж.

Высокі дэкаратыўны куст сямейства ружакветных са шматлікімі дробнымі белымі кветкамі і ядомымі сакаўнымі ягадамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абкасі́ць (rúndherúm) ábmähen;

абкасі́ць куст (das Gras) rund um den Strauch ábmähen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ма́тачны в разн. знач. ма́точный;

м. рой — ма́точный рой;

~нае пагало́ўе — ма́точное поголо́вье;

м. зонд — мед. ма́точный зонд;

м. раство́р — мин. ма́точный раство́р;

~ная паро́да — геол. ма́точная поро́да;

м. куст — бот., сад. ма́точный куст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чай, -ю, мн. (пры абазначэнні гатункаў) чаі́, чаёў, м.

1. Вечназялёная расліна (дрэва або куст) сямейства чайных, лісце якой выкарыстоўваецца для прыгатавання духмянага напою.

Плантацыі чаю.

Вырошчаваць ч.

2. Высушаныя і асобым спосабам апрацаваныя лісты гэтай расліны, на якіх настойваюць духмяны танізуючы напой.

Зялёны ч.

Заварыць ч.

Купіць пачак чаю.

3. Гарачы напой, настоены на лісці гэтай расліны.

Моцны ч.

Выпіць чаю.

4. Настой на травах, карэннях, кветках і пад., які выкарыстоўваецца пераважна як лекавы сродак.

Ліпавы ч.

Грудны ч.

5. Чаяпіцце, чаяванне.

Запрасіць на ч.

◊

На чай (даваць, браць; разм.) — узнагарода, звычайна грашовая, за дробныя паслугі (афіцыянту, швейцару); чаявыя.

|| прым. ча́йны, -ая, -ае.

Ч. куст.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кізі́л, ‑у, м.

1. Паўднёвае дрэва або куст сямейства кізілавых з жоўтымі кветкамі.

2. зб. Цёмна-чырвоныя кіслыя і даўнія ягады гэтага дрэўца.

[Ад цюрк. кізіл — чырвоны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзюба́сты, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і дзюбаты. Дгюбастая птушка кінулася ў куст. Чорны. На паліцах, Паміж усяго — Ножык з дзюбастым бліскучым лязом. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размары́навы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да размарыну. Размарынавы куст.

2. Які здабываецца з лісця, галін размарыну (у 1 знач.). Размарынавае масла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)