verschíffen

vt адпраўля́ць мо́рам [во́дным шэ́цхам]; пагрузі́ць на карабе́ль

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Flággschiff

n -(e)s, -e фла́гманскі карабе́ль

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Kógge

f -, -n гіст. ганзе́йскі гандлёвы карабе́ль

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

refit​2 [ˌri:ˈfɪt] v.

1. рамантава́ць

2. пераабсталёўваць (карабель, яхту і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

under​1 [ˈʌndə] adv. уні́зе, уні́з; ніжэ́й;

The ship went under. Карабель затануў.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Карабе́ц 1 ’караблік’ (Дзмітр.) — другасная форма ад карабель (слядоў карай = прасл. котѣъ у гэтым значэнні не наглядаецца).

◎ Карабе́ц ’карп, Cyprinus carpio’ (Мат.), кантамінацыя карп з папярэднім.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

разве́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Ваеннаслужачы або работнік разведкі (у 3 і 4 знач.).

2. Спецыяліст па разведцы нетраў, карысных выкапняў.

3. Самалёт або карабель, што вядзе разведку (у 1 і 2 знач.).

|| ж. разве́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц (да 1 знач.).

|| прым. разве́дчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

авіятра́нспарт, ‑а і ‑у, М ‑рце, м.

1. ‑а. Ваенны карабель для перавозкі самалётаў без узлётнай палубы.

2. ‑у. Сродкі перавозу паветраным шляхам пасажыраў, грузаў, пошты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

косми́ческий касмі́чны;

косми́ческие лучи́ физ. касмі́чныя прамяні́;

косми́ческая пыль астр. касмі́чны пыл;

косми́ческий кора́бль касмі́чны карабе́ль.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

leisurely​2 [ˈleʒəli] adv. паво́льна; спако́йна, няспе́шна;

The ship sailed leisurely. Карабель павольна паплыў.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)