біфштэ́кс, ‑а, м.

Кавалак абсмажанай ялавічыны (з сярэдняй часткі хрыбта тушы).

[Англ. beefsteaks (мн.).]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

allotment [əˈlɒtmənt] n.

1. размеркава́нне

2. кава́лак зямлі́; зяме́льны ўча́стак (які здаецца ў арэнду для апрацоўкі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адарва́ны ábgerissen, ábgebrochen (кавалак чаго-н); getrénnt, auseinánder geríssen (разлучаны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

brickbat

[ˈbrɪkbæt]

n.

1) кава́лак цэ́глы

2) Figur. абра́за f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wyszarpany

вырваны;

wyszarpany kawał — вырваны кавалак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зло́мак, -мка, мн. -мкі, -мкаў, м.

1. Непрыгодная, паламаная рэч або адламаны кавалак чаго-н.

2. Пра слабага, надарванага чалавека (звычайна з адмоўем; разм.).

Бацька дужы, і сын не з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

смаля́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Смалісты кавалак дрэва.

Падпаліць дровы смаляком.

2. мн. Насычаная смалой драўніна хваёвых парод, якая выкарыстоўваецца як сыравіна для вырабу каніфолі, шкіпінару і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напа́йка, ‑і, ДМ ‑пайцы; Р мн. ‑паек; ж.

Напаяны кавалак металу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штуф, ‑а, м.

У геалогіі — кавалак мінералу, руды, узяты ў якасці ўзору.

[Ням. Stufe.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адлама́ць сов. отлома́ть; отломи́ть;

а. но́жку крэ́сла — отлома́ть но́жку сту́ла;

а. кава́лак хле́ба — отломи́ть кусо́к хле́ба

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)