wíederkommen

* vi (s) вярта́цца, паўтара́цца, зноў надыхо́дзіць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

бекро́с

(англ. backcross, ад back = зноў + cross = скрыжоўваць)

скрыжоўванне гібрыда першага пакалення з адной з бацькоўскіх форм.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мігце́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ці́ць; незак.

1. Ледзь свяціцца.

У акне мігцеў скупы агеньчык.

2. Свяціць няроўным бляскам.

За лесам мігцелі языкі полымя.

3. перан. З’яўляцца на кароткі час і зноў знікаць.

Мігцелі думкі ў галаве.

|| наз. мігце́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пераво́рваць с.-г.

1. (зноў) úmpflügen vt; úmackern vt;

2. (усё) (álles) áufpflügen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Рэвізо́р ’той, хто робіць рэвізію, кантралёр’ (ТСБМ). Ст.-бел. ревизоръ ’тс’ < ст.-польск. rewizor < лац. revīsor (Булыка, Лекс. запазыч., 24) < лац. rěvīso ’зноў гляджу (аглядаю)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рвать​II несов., безл. (тошнить) ірва́ць (после гласных) рваць, ванітава́ць;

его́ опять на́чало рвать ён зноў пача́ў ванітава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палімпсе́ст

[гр. palimpseston (biblion) = зноў саскрабаная кніга]

старажытны рукапіс на пергаменце на месцы змытага або сцёртага першапачатковага тэксту.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Прыпра́дак ’нітка, якая парвалася пры прадзенні і якую прыпралі зноў’ (рас., Шатал.). Рус. наўг. припря́дки ’месца злучэння парванай ніткі ў пражы, брак’. Да прыпра́сці, прыпраду́ < пра́сці (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

узнаві́ць, -наўлю́, -но́віш, -но́віць; -но́ўлены; зак., што.

1. Стварыць нанава.

У. капітал.

2. Аднавіць, адрадзіць разбуранае.

У. горад.

3. Пачаць зноў перапыненае.

У. знаёмства.

4. Аднавіць, паўтарыць у копіі: творча аднавіць.

У. што-н. у памяці.

У. партрэт.

|| незак. узнаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. узнаўле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

betray [bɪˈtreɪ] v.

1. здра́джваць; станаві́цца здра́днікам

2. падво́дзіць (каго-н.), не апра́ўдваць (даверу, надзеі);

He betrayed my trust over and over again. Ён падводзіў мяне зноў і зноў.

3. : betray oneself вы́даць сябе́; прагавары́цца (нечака́на)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)