ер, ‑а, м.

Даўнейшая назва літары «ь» (мяккі знак).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ёр, ‑а, м.

Даўнейшая назва літары «ъ» (цвёрды знак).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галадо́ўка, -і, ДМ -о́ўцы, мн. -і, -до́вак, ж.

1. Голад (у 2 знач.; разм.).

2. Адмаўленне ад ежы ў знак пратэсту.

Трымаць галадоўку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перано́с, -у, м.

1. гл. перанесці.

2. Знак у выглядзе рыскі (-) на месцы падзелу слова, частка якога пераносіцца на наступны радок.

Правілы пераносу слоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шыфр, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Сістэма знакаў для сакрэтнага пісьма.

2. Рэгістрацыйны ўмоўны знак на кнігах, рукапісах, дакументах.

|| прым. шы́фравы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

таўро́, -а́, мн. таўры́, -о́ў, н.

1. Кляймо на скуры сельскагаспадарчых жывёл як распазнавальны знак.

2. Прылада для клеймавання жывёлы.

|| прым. таўро́вы, -ая,-ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перано́с, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. пераносіць — перанесці (у 1–6 знач.).

2. Знак у выглядзе рыскі, які ўжываецца пры перанясенні часткі слова ў наступны радок. Знак пераносу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лігатура,

знак любой сістэмы; спалучанае напісанне літар, якія перадаюць адзін гук.

т. 9, с. 247

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ер лингв. (буква ъ) ёр, род. ёра м., цвёрды знак.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ерь лингв. (буква ь) ер, род. е́ра м., мя́ккі знак.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)