Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
◎ Ка́пасны ’злосны, упарты, шкадлівы’, кипасць ’злосць’, на капась ’на зло’ (Некр.; мазыр.Шн.). Укр.капосний, капость ’тс’, капосник, капостити; рус.арханг.кипостливый, капост‑ ный, капостун. цвяр., анеж.капостник. У выніку перастаноўкі зычных к…д < л…к з пакасць с *pakostь ’няправільнасць, памылковасць’ < ст.-слав.опако, паны ’адваротна’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
БУАГІЛЬБЕ́Р, Буагійбер (Boisguillebert) П’ер (17.2.1646 — 10.10.1714), французскі эканаміст, пачынальнік класічнай школы ў палітэканоміі ў Францыі, адзін з заснавальнікаў тэорыі прац. вартасці. Адрозніваў рыначную цану ад «існай вартасці», мерай якой лічыў рабочы час. У грошах бачыў асн.зло і прычыну нар. бедстваў, меркаваў, што для ліквідацыі ўлады грошай неабходна звесці іх ролю да простага сродку абарачэння. Выступаў супраць феад. прыгнёту і меркантылізму, быў папярэднікам фізіякратаў.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ГРЭХ,
у рэлігійнай этыцы маральнае зло, якое заключаецца ў парушэнні дзеяннем, словам ці думкай волі Бога. Да граху адносяць невыкананне пэўных рэліг.-царк. нормаў, устаноўленых асобна кожнай канфесіяй. Тэалогія вылучае першародны грэх першых людзей, вынікі якога наследуюць нашчадкі. Сутнасцю праваслаўнага вучэння пра грэх з’яўляецца збавенне, якое магчыма толькі верай і справамі. Лічыцца, што без веры ў Бога, без хрысц. зносін, без хрышчэння нельга заслужыць даравання.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
адно́лькавы, ‑ая, ‑ае.
Такі, які нічым не адрозніваецца ад іншых, такі самы. [Полаг:] — У аднолькавым мы становішчы былі пасля акупацыі. Адны галавешкі ды каміны засталіся.Шамякін.І аднолькавае гора У нас некалі было, І адзін і той жа вораг, І адно і тое ж зло.Астрэйка.// Які ніколькі не змяніўся; такі, як заўсёды.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ліхадзе́й ’вораг’ (Грыг., Бяльк., Шат.; шальч., навагр., Сл. ПЗБ; КЭС, лаг.; пух., З нар. сл.), ’чалавек, які наўмысна робіць зло’ (Растарг.), ліхадзейства ’благія ўчынкі’ (КЭС, лаг.). Укр.лиході́й, рус.лиходей, ст.-рус., ц.-слав.лиходѣи. Прасл.lixodějь (Трубачоў, Эт. сл., 15, 92). Да lixo > ліха і dějati > дзе́яць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Па́касць ’зло, дрэнь, паскудства’ (Нас., Шат.), па́косіць ’тс’ (ТС). Агульнаславянскае: польск.pakość, чэш.pakosť, серб.-харв.па̏ко̑ст ’злоба’ і г. д. Прасл.pakostь, першапачаткова ’зменлівасць, скажонасць’, г. зн. тое, што ідзе наадварот, у адваротным кірунку. Параўн. ст.-слав.опако, пакы. Гл. Міклашыч, 224; Фасмер, 3, 189; Махэк, 489.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
retribution
[,retrɪˈbju:ʃən]
n.
1) заслу́жанае пакара́ньне; адпла́та за зло, а ча́сам і за дабро́
2) пакара́ньне, а ча́сам узнагаро́джаньне n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
грэх, граху́і грэ́ху, Т грахо́м і грэ́хам, мн. грахі́, -о́ў, м.
1. У веруючых: парушэнне правіл рэлігійнай маралі.
2.перан. Заганны ўчынак.
Грахі мінулых дзён.
3.у знач.вык. Грэшна, нядобра (разм.).
Г. так гаварыць.
◊
Далей ад граху (разм.) — пра нежаданне ўцягвацца ў непрыемную гісторыю.
З грахом папалам (разм.) — з вялікімі цяжкасцямі.
І смех і грэх (разм.) — і смешна, і сумна.
Няма чаго граху таіць (разм.) — трэба прызнацца.
Як на грэх (разм.) — як на зло, на няшчасце.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ме́ншы (выш. стад малы) der kléinere;
са́мы ме́нш der kleinste; jünger (малодшы);
ме́ншая ча́стка der kléinere Teil;
ме́ншае зло das kléinere Übel;
◊ па ме́ншай ме́ры, са́мае ме́ншае wénigstens, míndestens, zumíndest, zum Míndesten
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)