pobrudzić

зак. забрудзіць, запэцкаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

poplamić

зак. запляміць; запэцкаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

powalać

зак. запэцкаць, забрудзіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

закрыва́віць

‘разбіць да крыві каго-небудзь, што-небудзь; запэцкаць, замазаць кроўю; пакінуць крывавыя сляды на кім-небудзь, чым-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. закрыва́ўлю закрыва́вім
2-я ас. закрыва́віш закрыва́віце
3-я ас. закрыва́віць закрыва́вяць
Прошлы час
м. закрыва́віў закрыва́вілі
ж. закрыва́віла
н. закрыва́віла
Загадны лад
2-я ас. закрыва́ў закрыва́ўце
Дзеепрыслоўе
прош. час закрыва́віўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пакрыва́віць, ‑крываўлю, ‑крывавіш, ‑крывавіць; зак., што.

Разм.

1. Збіць да крыві. Пакрывавіць ногі.

2. Заліць, запэцкаць кроўю ўсё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зарыга́ць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Запэцкаць ванітамі.

зарыга́ць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Пачаць рыгаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спа́касціць, ‑кашчу, ‑касціш, ‑касціць; зак., што.

Разм.

1. Запэцкаць, замазаць граззю. Спакасціць касцюм. Спакасціць падлогу.

2. Сапсаваць. Спакасціць справу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ссіні́ць, ссіню, ссініш, ссініць; зак., каго-што.

Разм.

1. Страціць, патраціць сінячы. Ссініць сіньку.

2. Запэцкаць сінім. Ссініць рукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Збло́ціць ’змучыць, зняважыць’ (Сл. паўн.-зах.). З польск. zblocić ’запэцкаць балотам, граззю’, прэфіксальнага адназоўнікавага дзеяслова да błoto ’гразь’; гл. балота.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абма́заць, ‑мажу, ‑мажаш, ‑мажа; зак., каго-што.

Пакрыць, намазаць паверхню якім‑н. рэчывам. Абмазаць сцены. // Забрудзіць, запэцкаць. Абмазаць твар сажай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)