ссіні́ць, ссіню, ссініш, ссініць; зак., каго-што.

Разм.

1. Страціць, патраціць сінячы. Ссініць сіньку.

2. Запэцкаць сінім. Ссініць рукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)