inhabit

[ɪnˈhæbət]

v.t.

жыць, насяля́ць; пражыва́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

linger on

марне́ць, ледзь жыць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

заточе́ние зняво́ленне, -ння ср.;

жить в заточе́нии жыць у зняво́ленні.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

разлу́ка разлу́ка, -кі ж.;

жить в разлу́ке жыць у разлу́цы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

прожива́ть несов., в разн. знач. пражыва́ць; (жить) жыць; см. прожи́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

пассяка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Ссячы ўсё, многае. [Дзядуля:] — А ясакары рана пассякалі, рана. Ім яшчэ жыць бы ды жыць. Мяжэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bytować

незак. існаваць; жыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dahínleben

vt бязду́мна жыць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

мадзе́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак. (разм.).

1. Жыць у беднасці; гібець.

Не жывём, а сяк-так мадзеем.

2. Бязмэтна існаваць; марнець (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пражыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. гл. пражы́ць.

2. Жыць, мець месца жыхарства дзе-н. (афіц.).

П. на ўскраіне горада.

|| наз. пражыва́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)