Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
фаві́зм
(ад фр. fauve = дзікі)
плынь у французскім жывапісе 20 ст., якая вызначаецца абагульненнем аб’ёмаў, прасторы, малюнка.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Тарпа́н ’дзікі конь, які вадзіўся ў Еўропе і быў вынішчаны ў канцы XIX ст.’ (ТСБМ). Праз рус.тарпа́н з кірг.тарпан ’дзікі конь; конь, які не церпіць на сабе вершніка’, роднаснага да казах.тарпан ’наравісты конь’, тарпы ’біць пярэднімі нагамі’ (Фасмер, 4, 24; ЕСУМ, 5, 524).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пажыўля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.
Разм. Жывіцца чым‑н. Па-ранейшаму на поле нашай вёскі, на загоны бульбы, як на свае, выходзяць сабе пажыўляцца дзікі, і ніхто гэтаму не дзівіцца.Карпюк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
outlandish
[,aʊtˈlændɪʃ]
adj.
1) нязвы́клы, дзіво́сны
2) чужазе́мскі, заме́жны
3) дзікі́, глухі́(аб мясцо́васьці)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
не́мы, ‑ая, ‑ае.
Дзікі, роспачны. Раптам крык, Немы крык, З лесу крык страсянуў цішыню.Куляшоў.Пачуўся гром выбуху, лёскат жалеза, усплёск вады і немы, роспачны голас чалавека...Дуброўскі.
•••
Немым голасамгл. голас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пуга́ч1, ‑а, м.
Цацачны пісталет, які страляе пістонамі або коркам.
пуга́ч2, ‑а, м.
Драпежная начная птушка атрада соў. Дзесьці вухкаў пугач, яго дзікі крык гулка разносіўся па сонным лесе.Шашкоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)