◎ Лепястры́нка ’стройная, тонкая дзяўчына’ (Сцяц. Словаўтв.). Няясна. Магчыма, генетычна звязана з літ. lepysta, lepystė ’распешчаны’ (?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

за́цень, ‑і, ж.

Разм. Тое, што і засень. Вунь юнак і дзяўчына кіруюцца У зялёную зацень алей. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запунсаве́лы, ‑ая, ‑ае.

Які запунсавеў, зрабіўся пунсовым. Дзяўчына прытуліла да запунсавелых шчок халаднаватыя пялёсткі і шчасліва засмяялася. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вясну́шкаваты, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты вяснушкамі, з вяснушкамі. Вяснушкаваты твар. □ Кірпатая, вяснушкаватая дзяўчына ў чырвонай касынцы чытала кніжку. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзеўчаня́ і дзеўчанё, ‑няці; мн. ‑нят; н.

Маленькая дзяўчына. Дзеўчанё спала, палажыўшы русявую галоўку на матчыны калені. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

найме́нне, ‑я, н.

Назва, імя. Тут жыве адна дзяўчына па найменню Мілавіца, а на выгляд — як зарніца! Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пышнагру́ды, ‑ая, ‑ае.

З высокімі поўнымі грудзьмі. Белакосая, пышнагрудая дзяўчына ў квяцістай сукенцы нечакана выйшла з двара... Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мікала́еўская дзе́ўка ’старая незамужняя дзяўчына’ (Сцяшк.). Ад імя цара Мікалая II. Аналагічна польскі кава́лер ’стары халасцяк’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

doll

[dɑ:l]

n.

1) ля́лька f.

2) прыго́жае дзіця́, прыго́жая дзяўчы́на або́ жанчы́на

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

maid

[meɪd]

n.

1) дзе́ўка, дзяўчы́на f.

2) служа́нка f.

3) пакаёўка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)