Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
двуха́тамны, ‑ая, ‑ае.
Які складаецца з двух атамаў. Двухатамныя малекулы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
двухзна́чны, ‑ая, ‑ае.
Які складаецца з двух знакаў. Двухзначны лік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
двухкампле́ктны, ‑ая, ‑ае.
Які складаецца з двух камплектаў. Двухкамплектная школа.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
bimetallic
[,baɪmeˈtælɪk]
adj.
1) з двух мэта́лаў
2) Econ. бімэталі́чны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
два, двух, двум, двума, (аб) двух, м. і н., дзве, дзвюх, дзвюм, дзвюма, (аб) дзвюх, ж., ліч.кольк.
1. Лік 2. Два разы па два — чатыры. Напісаць лічбу два.// Колькасць 2. Два алоўкі. Дзве дарогі. □ За аднаго бітага двух нябітых даюць.Прыказка.З аднаго вала дзвюх шкур не дзяруць.Прыказка.
2. Тое, што і двойка (у 2 знач.).
•••
Двух слоў не звяжагл. звязаць.
Забіць двух зайцоўгл. забіць 1.
За два (тры і пад.) крокігл. крок.
На два словыгл. слова.
На два франтыгл. фронт.
Не магчы (не ўмець) звязаць двух слоўгл. магчы.
Не раз і не двагл. раз.
Ні два ні паўтара — пра што‑н. няпэўнае, неакрэсленае; ні тое, ні сёе.
Пагнацца за двума зайцамігл. пагнацца.
Палка з двума канцамігл. палка.
Паміж двух агнёўгл. агонь.
Раз-два і гатовагл. раз.
Служыць двум багамгл. служыць.
У два канцыгл. канец.
У двух словахгл. слова.
Як двойчы два (чатыры)гл. двойчы.
Як дзве каплі вадыгл. капля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
АЛЬТЭРНАТЫ́ВА
(франц. alternative ад лац. alter адзін з двух),
неабходнасць выбару аднаго з двух або некалькіх рашэнняў (магчымасцяў), якія ўзаемавыключаюць адно аднаго. Кожную з гэтых магчымасцяў часам называюць альтэрнатывай.