podpadać komuразм. наклікаць на сябе чыйгнеў; трапляць пад гарачую руку
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ha1[hɑ:]interj. а!; ха!; ага́! (перадае здзіўленне, здагадку, радасць, гнеў, абурэнне і да т.п.);
Ha! I knew he was kidding me. Ага! Я так і ведаў, што ён разыгрываў мяне.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
vent2[vent]n.
1. адту́ліна; душні́к;
an air vent паве́траны кла́пан
2. вы́хад
♦
give vent to one’s feelings дава́ць во́лю сваі́м пачу́ццям;
give vent to one’s anger выліва́ць свой гнеў
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
verráuchen
1.
vt
1) куры́ць
2) пракуры́ць (грошы)
2.
vi(s)
1) выдыха́цца, выпара́цца
2) прахо́дзіць (пра гнеў)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
падло́г, ‑у, м.
Падробка з мэтай ашукаць каго‑н.; падман, ашуканства. [Вера:] Таварышы! Гэта ж падлог, жульніцтва. [Левановіч:] Што? Пісьмо фальшывае?Крапіва.Ад смерці бог фашыстаў не ўбярог, Хоць позна, разгадаў усё ж падлог — Убачыў іклы пад авечай маскай.Жычка.Усё як ёсць табе відаць адразу — І кроў, і здрада, і падлог, і гнеў.Бураўкін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сердава́ць, сярдую, сярдуеш, сярдуе; незак.
Адчуваць раздражненне, гнеў на каго‑, што‑н.; быць у стане раздражнення, гневу. [Турсевіч:] — Ты, Андрэйка, не гневайся і не сярдуй на мяне.Колас.І сердаваў Мікола, знесці не мог гэткае несправядлівасці.Нікановіч.Маці тады хмурылася, і Малы Васілька ніяк не мог зразумець, чаму яна сярдуе на бацьку.Быкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сердава́ць ‘адчуваць раздражненне, гнеў на каго-небудзь, злаваць’ (ТСБМ, Нас., Касп., Байк. і Некр., Раст., Шат.), сердава́цца тс’ (Нас.), сердо́ваць ‘тс’ (ТС). Укр.сердува́ти ‘тс’. Дзеяслоў з суф. ‑ова‑ ад се́рдзіць ‘злаваць’ (Нас.), што да прасл.*sьrdati (sę) параўн. укр.се́рдити, рус.серди́ть, рус.-ц.-слав.сръдити, польск.sierdzić się, ст.-чэш.srditi sě ‘шалець, лютаваць’, серб.-харв.срдити се, славен.srdíti se ‘злавацца’, балг.съ́рдя (се), макед.срди (се), ст.-слав.сръдити сѧ ‘раздражняцца’. Звязана з сэрца (гл.), таму што сэрца ўяўлялі як умяшчальню душы, г. зн. і гневу (Фасмер, 3, 605; Махэк₂, 572). Параўн. літ.širdai мн. л. ‘сварка’ < širdis ‘сэрца’; лат.sîrdît ‘раззлавацца’, sirds ‘злосць’ і ‘сэрца’ (Фрэнкель, 985). Параўн. таксама серб.-харв.ср́чити се ‘злавацца’, гл. Фурлан у Бязлай, 3, 305. Адваротнае семантычнае развіццё ў ст.-бел.сердоболь (Чацця 1489 г.), якое Карскі (2–3, 101) разглядае як складанае слова з коранем серд‑ (гл. сэрца) і прыдаткам боль (гл. балець), параўн. рус.сердобольный (Фасмер, 3, 605). Параўн. у Насовіча (Нас., 578) супрацьлеглыя значэнні ў слове се́рца (се́рце) — ‘гнеў, злосць’ і ‘прыхільнасць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
суці́шыцьсов.
1. уня́ть; успоко́ить;
с. дзяце́й — уня́ть (успоко́ить) дете́й;
с. гнеў — уня́ть (успоко́ить) гнев;
2. (сдержать) уме́рить;
3. (сделать медленнее) заме́длить;
с. ход — заме́длить ход
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вірава́ць, ‑руе; незак.
1. Утвараць віры, круціць; бурліць. Вада плюскоча і віруе аж ля самых дзедавых ног.Крапіва.Плыт перагарадзіў пратоку, і вада клекатала, віравала.Савіцкі.
2.перан. Бурліць; кіпець. Кроў віруе. Жыццё віруе. □ Гнеў віруе. Помсты мора Захлынае берагі.Дзяргай.Дарэмна Грыбок.. спрабаваў сцішыць людзей — гоман, крыкі, абурэнне, злосць, смех віравалі ў хаце.Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жоўць1, ‑і, ж.
1. Жоўта-зялёная горкая вадкасць, якую выдзяляе печань у кішэчнік.
2.перан. Раздражненне, злосць. Мой гнеў паволі адышоў і замяніўся на пагарду. — Які падрыў! Якая жоўць!Дудар.
жоўць2, ‑і, ж.
1.Спец. Жоўтая фарба. Цынкавая жоўць.
2.Разм. Жаўцізна, жоўтае адценне. Заклякочуць буслы ля ракі І жоўцю заквецяцца клёны.Астрэйка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)