де́вственный

1. (целомудренный) няві́нны, цнатлі́вы; дзяво́цкі;

де́вственная плева́ анат. дзяво́цкая плява́;

2. (нетронутый) некрану́ты; першабы́тны;

де́вственная по́чва некрану́тая гле́ба.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

нетвёрдый в разн. знач. няцвёрды;

нетвёрдая по́чва няцвёрдая гле́ба;

нетвёрдая похо́дка няцвёрдая хада́;

нетвёрд в арифме́тике няцвёрды ў арыфме́тыцы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

бяспло́дны в разн. знач. беспло́дный;

б. брак — беспло́дный брак;

~ная гле́ба — беспло́дная по́чва;

~ныя спро́бы — беспло́дные попы́тки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

со́хнуць несов., прям., перен. со́хнуть;

гле́ба ~не — по́чва со́хнет;

трава́ ~не — трава́ со́хнет;

хво́ры ~не — больно́й со́хнет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

гу́мус

(лац. humus = зямля, глеба)

састаўная частка глебы, якая ўтварылася з рэшткаў жывёльных і раслінных арганізмаў, перагной.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эдафі́чны

(ад гр. edaphos = глеба);

э-ыя фактары — глебавыя ўмовы, якія ўплываюць на жыццё і пашырэнне жывёл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

exhausted

[igˈzɔstɪd]

adj.

1) сто́млены, зьнясі́лены, змардава́ны

2) вы́чарпаны (вада́, запа́с)

3) спусто́шаны (гле́ба)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

hardpan

[ˈhɑ:rdpæn]

n.

1) цьвёрдая падгле́ба f.

2) цьвёрды грунт, гле́ба

3) найніжэ́йшы ўзро́вень

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

podglebie

н.

1. геал. падглеба;

2. перан. глеба; аснова

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кі́слы, -ая, -ае.

1. Які мае своеасаблівы смак, падобны на смак лімона, журавін.

К. яблык.

К. сок.

2. Які закіс у выніку браджэння, прыгатаваны квашаннем.

Кіслае малако.

Кіслая капуста.

3. перан. Які выражае незадаволенасць; паніклы (разм.).

К. настрой.

К. выраз твару.

4. Які змяшчае кіслату (у 2 знач.; спец.).

Кіслая глеба.

|| наз. кіслата́, -ы́, ДМ -лаце́, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)