Па́лкі ’прасякнуты моцным пачуццём, уздымам, натхненнем; вельмі страсны, гарачы’ (ТСБМ), ’палкі, гаручы’ (Бяльк., ТС, Сл. ПЗБ), ’горкі’ (Мат. Гом.). Да пала́ць, палі́ць з суф. ‑к‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

short-tempered

[,ʃɔrtˈtempərd]

adj.

нястры́маны, запа́льчывы, гара́чы, ху́ткі да зло́сьці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

simoom

[sɪˈmu:m]

n.

саму́м -у m. (гара́чы ве́цер у пусты́ні)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

hotblooded

[,hɑ:tˈblʌdɪd]

adj.

1) па́лкі, гара́чы

2) неразва́жлівы, нястры́маны, нестрыма́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

warm-blooded

[,wɔrmˈblʌdɪd]

adj.

1) цеплакро́ўны

2) гара́чы (пра тэмпэра́мэнт)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вагра́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Печ шахтавага тыпу для плаўкі чыгуну і каляровых металаў. Бурліць чыгун гарачы, Расплаўлены ў вагранках. Аўрамчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіро́ка, нескл., м.

Сухі гарачы паўднёвы або паўднёва-ўсходні вецер у Міжземнаморскім басейне. Хутка надвор’е пачало псавацца, моцны сухі сірока загнаў нас на карму. Рамановіч.

[Іт. sirocco.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жгу́чий пяку́чы; (горячий) гара́чы;

◊

жгу́чий брюне́т я́ркі бруне́т;

жгу́чий вопро́с пі́льнае (во́страе) пыта́нне;

жгу́чие слёзы пяку́чыя слёзы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сталёвы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і стальны. Сталёвая машына няўмольна рухалася .. [Зернавому] насустрач, не збаўляючы хуткасці. Нядзведскі. Прышпорваў я сталёвага каня, Што бушаваў, нібы гарачы кратэр. Макаль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

fervent

[ˈfɜ:rvənt]

adj.

1) па́лкі (пачуцьцё), палымя́ны, шчы́ры

2) гара́чы, распа́лены

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)