injury [ˈɪndʒəri] n. (to)

1. ра́на, ране́нне; тра́ўма;

a head injury тра́ўма галавы́

2. пашко́джанне, шко́да

3. кры́ўда, знява́га, паклёп

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tortoise [ˈtɔ:təs] n. чарапа́ха;

a giant tortoise гіга́нцкая чарапа́ха

♦

set the hare to catch the tortoise ≅ ско́чыць вышэ́й галавы́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

салютну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак. і аднакр.

Разм. Прывітаць каго‑н. Габінаў салютнуў.. [Галіне] рукою і кіўком галавы. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спермацэ́т, ‑у, М ‑цэце, м.

Воскападобнае рэчыва, якое змяшчаецца ў асобых поласцях галавы кашалота і ўжываецца ў парфумерыі і медыцыне.

[Ад грэч. sperma — семя і kētos — вялікая марская жывёла.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

headless

[ˈhedləs]

adj.

1) безгало́вы

2) без правадыра́

3) без галавы́, неразу́мны, дурны́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Вушла́чка ’курыца, у якой па баках галавы вырастае чубок’; ’зімовая шапка’ (навагр., Жыв. сл.). Ад вушлаты (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ге́рма

(гр. hermes)

чатырохгранны слуп, які завяршаецца скульптурнай выявай галавы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шэйх-уль-ісла́м

(ар. šejchul-islām)

тытул галавы мусульманскага дваранства.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кіў, ківа, м.

Разм. Тое, што і ківок. Ківалі галавы.. [Юзік] згадзіўся з Юркевічам. Мурашка. Не паслухае ківа, дык паслухае кія. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ростр, ‑а, м.

Гіст. Таран у выглядзе галавы якой‑н. жывёлы на насавой частцы старажытнарымскага ваеннага карабля для панясення ўдараў караблю праціўніка.

[Ад лац. rostrum — насавая частка судна, нос карабля.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)