віно вінаграднае, прыгатаванае з дабаўленнем спірту, цукру і араматызаванае настоямі вострапрыпраўных і лек. раслін. Настоі (экстракты) раслін (палын, бузіна чорная, кардамон, карыца, мята і інш.) рыхтуюць на 75%-ным спірце і дадаюць (2—4% па аб’ёме) у віно-аснову (пераважна сухія віны). Выпускаюць вермут белы, ружовы і чырвоны, моцны (мае 18 аб’ёмных працэнтаў спірту і 8% цукру) і дэсертны (па 16% спірту і цукру). Прамысл. выпуск вермуту пачаты ў 1786 у Турыне (Італія).
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
swig2[swɪg]v.infml паця́гваць (віно, піва і да т.п.)
swig off[ˌswɪgˈɒf]phr. v. вы́піць за́лпам
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Вінагонка ’вінакурня’ (КТС, К. Чорны). Новатвор ад віно́ і гнаць (гл.) замест звычайнага курыць пры існуючым самагонка (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ры́слінгм (гатунак віна) Ríesling m -(e)s, -e (віно)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
віначэ́рп, ‑а, м.
У старажытнасці — службовая асоба, якая загадвала пітвом, разлівала і разносіла яго на бяседзе. //Жарт. Той, хто налівае віно за сталом у чаркі, бакалы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
юбіля́р, ‑а, м.
Той, чый юбілей адзначаецца, святкуецца. Горад-юбіляр. Віншаванне юбіляра. □ Плылі юбіляру кветкі. Ракою лілося віно. І рукі яму націскалі. І гаварылі прамовы.Кірэенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
віні́л
(ням. Vinyl, ад лац. vinum = віно + гр. hyle = аснова)
аднавалентны радыкал этылену.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)