сто́пка I ж. (маленький стаканчик) сто́пка;

вы́піць ~ку віна́ — вы́пить сто́пку вина́

сто́пка II ж., см. варыўня́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бардо́ ​1, нязм., н.

Гатунак чырвонага віна (паводле назвы французскага горада Бардо).

бардо́ ​2, нязм. прым.

Цёмна-чырвоны. Сукенка колеру бардо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

така́й, ‑ю, м.

Сорт дэсертнага венгерскага віна. Яно [возера Балатон] гарыць па небакрай, Як светлы, малады такай У чарцы з сонечнага шкла. Танк.

[Ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лафі́т

(фр. lafite)

сорт чырвонага вінаграднага віна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сатэ́рн

(фр. sautemes)

сорт вінаграднага белага віна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мускатэ́ль, ‑ю, м.

1. Сорт вінаграду з духмянымі ягадамі; вінаград гэтага сорту.

2. Сорт салодкага віна з мускатнага вінаграду; віно гэтага сорту.

[Іт. muscatello.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імерэці́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Імерэціі, імерэцінаў, імерэцінцаў. // у знач. наз. імерэці́нскае, ‑ага, н. Сорт сухога вінаграднага віна. Бутэлька імерэцінскага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сто́пка ​1, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.

Невялікая шклянка для віна. І наліў паўнютку стопку: — Стукні, друг, і... не дышы. Бялевіч. // Колькасць віна, гарэлкі і пад., якая ўмяшчаецца ў такую шклянку. Цяпер Герасім Іванавіч куляе стопку без лішніх слоў і, рукавом уцершы вусны, пачынае навейшы рэпертуар, дзе на першым месцы таксама вайсковыя маршы. Карамазаў. Сядзім удваіх за столікам. У нас нават па стопцы чырвонага віна. Васілевіч.

сто́пка ​2, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.

Тое, што і варыўня. Старая перабірала бульбу ў стопцы. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tread grapes

мясі́ць, тапта́ць нага́мі вінагра́д (пры вы́рабе віна́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ві́ны ’прычыны’. Карскі (Труды, 204) лічыць паланізмам. Да віна́ 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)