прыле́глы, ‑ая, ‑ае.
1. Які прылягае да чаго‑н., мяжуецца з чым‑н. Прылеглыя землі. Прылеглыя астравы. □ Прылеглая да станцыі вуліца вызначаецца прыгажэйшай забудовай і планіроўкай. Навуменка.
2. У матэматыцы — які прымыкае; сумежны. Прылеглы вугал.
3. Які сапсаваўся ад доўгага ляжання. Прылеглая мука.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
przecznica
przecznic|a
ж. папярочная вуліца; папярочная дарога;
trzy ~e stąd — тры кварталы адсюль
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
one-way [ˌwʌnˈweɪ] adj. аднабако́вы, у адзі́н бок (пра рух);
a one-way street ву́ліца з аднабако́вым ру́хам;
a one-way ticket AmE біле́т у адзі́н бок
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
two-way [ˌtu:ˈweɪ] adj. двухбако́вы;
two-way traffic двухбако́вы рух;
a two-way street ву́ліца з двухбако́вым ру́хам;
a two-way radio прыёмнік і перада́тчык (радыё), ра́цыя
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
St. (пісьмовае скар. ад): 1. Saint Святы́ (у назвах);
St Paul’s (Cathedral) Сабо́р Свято́га Па́ўла
2. Street ву́ліца;
Regent St. Ры́джэнт-стрыт
3. AmE State штат
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
запо́ўніцца, ‑ніцца; зак.
Стаць поўнасцю занятым, напоўненым чым‑н. У адно імгненне запоўнілася ўся вуліца старымі і малымі. Пестрак. На адзін момант Саўка дужа здзівіўся, што ён ляжыць у сене, але гэты часовы прарыў і пустата ў яго памяці борзда і востра запоўніліся ўспамінамі. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прае́зд, ‑у, М ‑дзе, м.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. праязджаць — праехаць.
2. Месца, дзе можна праехаць. У праёме вала, які служыў праездам у Гарадок, бялелі нізенькія фігурныя, з тонкіх рэечак вароты, як праехаць грузавіку. Ракітны. // Вуліца або завулак, якія злучаюць дзве паралельныя вуліцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рабаці́ць, ‑ціць; незак.
1. што. Пакрываць рабаціннем (у 2 знач.), рабізной (у 2 знач.). Вуліца падсохла за ноч, толькі дзе-нідзе слабы ветрык злёгку рабаціў плыткія лужыны. Адамчык.
2. Выклікаць адчуванне рабізны, стракатасці ў вачах. Ад .. ветру разам ускалыхваўся арэшнік і рабаціў уваччу. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прыкаву́лак (прыкаву́лык) ’завулак’ (Бяльк.). Дэрывацыйны карэлят да закаву́лак, параўн. рус. закоу́лок, усходнеславянскае прэфіксальнае ўтварэнне ад *коулок < *улок ’вуліца’ (КЭСРЯ, 114), параўн. тут яшчэ ст.-рус. улъка, улка (Сразн.). Наяўнасць беларускага слова пацвярджае рэальнасць даволі праблематычнага раней коулок і робіць прапанаванню ужо даўно версію прымальнай. Гл. таксама Шанскі (2, 6, 40). Параўн. ву́лка (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бакавы́ Séiten-; séitlich;
бакава́я ву́ліца Séitenstraße f -, -n;
бакавы́ ве́цер Séitenwind m -(e)s, -е;
◊ пайсці́ на бакаву́ю разм sich aufs Ohr légen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)