піка́нтны

(фр. piquant = калючы)

1) востры на смак (напр. п. соус);

2) перан. які выклікае востры інтарэс, цікавасць (напр. п. выпадак);

3) перан. прываблівы, спакуслівы (напр. п-ая знешнасць).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

слаўцо́, ‑а. н.

Тое, што і слоўца. А гаворыць.. [Весялоўскі] удала, на язык востры, калі скажа слаўцо, ды прыкажа, дык доўга будзеш памятаць. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вайстра́к ’лязо сякеры’ (КСП, Касп.). Да востры.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

eyesight [ˈaɪsaɪt] n. зрок;

good/keen eyesight до́бры/во́стры зрок;

bad/poor eyesight дрэ́нны зрок

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

spicy [ˈspaɪsi] adj.

1. во́стры, рэ́зкі; духмя́ны

2. infml піка́нтны, салёны;

spicy details піка́нтныя падрабя́знасці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зубе́ц, -бца́, мн. -бцы́, -бцо́ў, м.

1. Востры выступ на інструменце, прыладзе, частцы машыны.

З. пілы.

Зубцы бараны.

Зубцы ў граблях.

2. звычайна мн. Надбудова на крапасной сцяне ў выглядзе слупкоў, размешчаных на аднолькавай адлегласці.

|| памянш. зу́бчык, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

piercing

[ˈpɪrsɪŋ]

adj.

прані́клівы (по́гляд), во́стры, прані́зьлівы (пра боль)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

überspítzt

a

1) на́дта во́стры

2) перан. перабо́льшаны, утры́раваны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

забо́ристый разг.

1. (крепкий) мо́цны; (острый) во́стры, рэ́зкі; (едкий) е́дкі;

2. перен. задзёрысты; (едкий) з’е́длівы; (резкий) рэ́зкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жыга́ла, ‑а, н.

Разм. Металічны востры прут, якім прапякаюць дзіркі ў дрэве, косці. Яначку нібы жыгалам прапякло наскрозь. Ад сярэдзіны пачало цяпло па жылах расцякацца. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)