адраджа́льны, ‑ая, ‑ае.

Здольны адраджаць, аджыўляць. [Купала:] — А хіба «жывая вада» з нашых казак гэта не народная вера ў адраджальную сілу зямлі? Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штыле́т, ‑а, М ‑леце, м.

Невялікі кінжал з тонкім трохгранным лязом. Вера Засуліч падабалася ёй [Марыне Паўлаўне], як можа падабацца .. мастацкай работы штылет. Зарэцкі.

[Іт. stiletto.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Правасла́ўе ’адна з хрысціянскіх канфесій’ (ТСБМ). З ц.-слав. православие ’тс’, якое з’яўляецца памылковай калькай с.-грэч. όρυόδοξία < όρυός ’прамы, правільны’ і δόξια ’вера’ і ’слава’. Сюды праваслаўны (ТСБМ) з ц.-слав. православьнъ — калька з грэч. όρυόδοξος (Слаўскі, Зб. Машыннаму, 279–280).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

несяме́йны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае сям’і, адзінокі. Вера Гаўрылаўна слухала сямейную сварку з адчуваннем той няёмкасці, якая бывае ў людзей несямейных. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́франціцца, ‑нчуся, ‑нцішся, ‑нціцца; зак.

Разм. Франтавата адзецца; разадзецца. Гаранскі выфранціўся ўжо, як малады, і нецярпліва чакаў, калі нарэшце ўправіцца Вера Іванаўна. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аніматы́зм

(ад лац. animatus = адушаўлёны)

вера ў безасабовую адушаўлёнасць прадметаў і з’яў акаляючай рэчаіснасці — характэрная рыса ўсіх першабытных рэлігій.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фідэі́зм

(фр. fidéisme, ад лац. fides = вера)

кірунак у філасофіі, які падмяняе веды рэлігіяй, імкнецца паставіць веру над розумам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ufność

ufnoś|ć

ж. даверлівасць, давер, вера;

z ~cią — з верай;

pokładać ~ć w kim/czym — спадзявацца на каго/што;

~ć we własne możliwości — вера ў свае магчымасці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

падгні́лы, ‑ая, ‑ае.

Які падгніў. Мост быў стары, з падгнілых чорных бярвенняў. Мележ. Вера чакала.. [цётку], нецярпліва ходзячы па старой, з падгнілымі маснічынамі хаце. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасмутне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Стаць смутным, смутнейшым; засмуціцца. Вера крадком азірнула .. [Казіка] і заўважыла, што гэты калісь бадзёры і вясёлы чалавек зараз пасмутнеў. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)