Уласцівасць недаверлівага; недаверлівыя адносіны. [Карызна] зрабіў паўзу, і ў яго поглядзе Вера зноў заўважыла тую крыўдную для яе.. недаверлівасць.Зарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
штыле́т, ‑а, М ‑леце, м.
Невялікі кінжал з тонкім трохгранным лязом. Вера Засуліч падабалася ёй [Марыне Паўлаўне], як можа падабацца .. мастацкай работы штылет.Зарэцкі.
[Іт. stiletto.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Правасла́ўе ’адна з хрысціянскіх канфесій’ (ТСБМ). З ц.-слав.православие ’тс’, якое з’яўляецца памылковай калькай с.-грэч.όρυόδοξία < όρυός ’прамы, правільны’ і δόξια ’вера’ і ’слава’. Сюды праваслаўны (ТСБМ) з ц.-слав.православьнъ — калька з грэч.όρυόδοξος (Слаўскі, Зб. Машыннаму, 279–280).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вы́франціцца, ‑нчуся, ‑нцішся, ‑нціцца; зак.
Разм. Франтавата адзецца; разадзецца. Гаранскі выфранціўся ўжо, як малады, і нецярпліва чакаў, калі нарэшце ўправіцца Вера Іванаўна.Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
несяме́йны, ‑ая, ‑ае.
Які не мае сям’і, адзінокі. Вера Гаўрылаўна слухала сямейную сварку з адчуваннем той няёмкасці, якая бывае ў людзей несямейных.Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ufność
ufnoś|ć
ж. даверлівасць, давер, вера;
z ~cią — з верай;
pokładać ~ć w kim/czym — спадзявацца на каго/што;
~ć we własne możliwości — вера ў свае магчымасці
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
падгні́лы, ‑ая, ‑ае.
Які падгніў. Мост быў стары, з падгнілых чорных бярвенняў.Мележ.Вера чакала.. [цётку], нецярпліва ходзячы па старой, з падгнілымі маснічынамі хаце.Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пасмутне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Стаць смутным, смутнейшым; засмуціцца. Вера крадком азірнула .. [Казіка] і заўважыла, што гэты калісь бадзёры і вясёлы чалавек зараз пасмутнеў.Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ру́песк, ‑у, м.
Абл. Тое, што і рупесак. Вера Іванаўна даўно ўправілася, але, бачачы мужаў рупеск, нібы хацела налюбавацца на яго запозненную ўвішнасць.Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
credence
[ˈkri:dəns]
n.
1) ве́раf., даве́р -у m.
2) рэкамэнда́цыя f.
a letter of credence — рэкамэндацы́йны ліст
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)