Verbum

бяля́к, беляка́, мн. белякі́, беляко́ў, м.

Заяц, які мяняе зімой колер поўсці на белы.

алюмі́ній, -ю, м.

Хімічны элемент, лёгкі, коўкі серабрыста-белы метал.

|| прым. алюмі́ніевы, -ая, -ае.

стэрх, -а, мн. -і, -аў, м.

Белы журавель, які водзіцца ў тундры і лесатундры.

ка́льцый, -ю, м.

Хімічны элемент, мяккі серабрыста-белы метал.

|| прым. ка́льцыевы, -ая, -ае.

Кальцыевыя солі.

ві́смут, -у, М -муце, м.

Хімічны элемент — крохкі серабрыста-белы метал.

|| прым. ві́смутавы, -ая, -ае.

хіні́н, -у, м.

Белы, горкі на смак парашок з кары хіннага дрэва, выкарыстоўваецца ў медыцыне.

шампіньён, -а, мн. -ы, -аў, м.

Ядомы шаравата-белы пласціністы грыб.

|| прым. шампіньённы, -ая, -ае.

азбе́ст, -у, М -сце, м.

Валакністы белы мінерал, ужыв. як вогнетрывалы матэрыял.

|| прым. азбе́ставы, -ая, -ае.

сахары́н, -у, м. і сахары́на, -ы, ж.

Сурагат цукру, белы салодкі парашок.

|| прым. сахары́навы, -ая, -ае.

бяля́вы, -ая, -ае.

1. Не зусім белы; белаваты.

Узнімаўся б. туман.

2. Са светларусымі валасамі.

Б. хлапец.