разваро́т, -ту м., в разн. знач. разворо́т;

баявы́ р. — боево́й разворо́т;

р. машы́ны — разворо́т маши́ны;

змясці́ць фатагра́фію ў часо́пісе на ~ро́це — помести́ть фотогра́фию в журна́ле на разворо́те

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Patróne

f -, -n тэх. патро́н; вайск. патро́н, набо́й

schárfe ~ — баявы́ патро́н

blínde ~ — халасты́ патро́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

або́з м

1. Wágenzug m -(e)s, -züge;

2. вайск Tross m -es, -e, Náchschubkolonne f -, -n;

баявы́ або́з Geféchtstross m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

kämpferisch

1.

a баявы́, ваяўні́чы

ein ~es Lében — жыццё, по́ўнае барацьбы́

2.

adv па-баяво́му

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

раке́та

(ням. Rakete < іт. rochetta, ад rocca = верацяно)

1) снарад для асвятлення і сігналізацыі, які пасля выстралу ярка свеціцца ў паветры;

2) баявы снарад, які прыводзіцца ў рух рэактыўнай сілай;

3) касмічны лятальны апарат з рэактыўным рухавіком.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

хару́гва, ‑ы, ж.

1. Уст. Баявы сцяг войска. А вецер калыша харугвы палкоў ды чэша барады маскоўскіх паслаў. Вялюгін.

2. Царкоўны сцяг. часцей палотнішча на доўгім дрэўку з вобразамі святых, якое носяць у час рэлігійных свят. Цэлы сінкліт папоў, панаехаўшых сюды нагадавое свята з навакольных парафій, уваходзіў у царкву, за імі.. неслі абразы і харугвы. Машара.

[Ад манг. аронга — знак, сцяг.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АБЛА́М,

забарол, невысокая (каля 1,5 м) надбудова над абарончымі сценамі і вежамі драўляных замкаў Беларусі ў 16—17 ст. Служыў пагрудным прыкрыццём для абаронцаў. Меў выгляд верт. сценкі з 3—7 вянкоў, якая апіралася на кансольныя выпускі бэлек гарадзен, тарасаў і вежаў і выступала за сцены ніжніх ярусаў. Па бэльках насцілаўся верхні баявы мост з падсябіццямі. Прарэзаны байніцамі аблам часам завяршаўся дахам і ствараў крытую баявую галерэю, напр., у Віцебскіх замках.

т. 1, с. 25

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

по́дзвіг м кніжн Héldentat f -, -en; Gróβtat f;

баявы́ по́дзвіг Wáffentat f;

працо́ўны по́дзвіг Árbeits(groβ)tat f;

здзе́йсніць по́дзвіг éine Héldentat vollbríngen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кліч м Ruf m -(e)s, -e, Zúruf m -(e)s, -e;

баявы́ кліч Kríegsruf m, Kámpfruf m;

◊ кі́нуць кліч éinen Áufruf erlássen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абслу́га, ‑і, ДМ ‑слузе, ж.

1. Сістэма сродкаў бытавога абслугоўвання насельніцтва; сервіс. На вышыні абслуга там: Швейцар, парадак строгі, Стаяць каля салідных дам Бульдогі, мопсы, догі. Зарыцкі.

2. Службовы персанал, які займаецца абслугоўваннем каго‑н. [Бусла] даглядалі ўсе сёстры... Уся абслуга бальніцы наведвала яго кожны дзень. Пестрак.

3. Баявы разлік гарматы і пад. Абслуга гарматкі збянтэжана прыпала да зямлі... Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)